We naderden Loenen aan de Vecht met als blikvanger molen De Hoop.

Mijn blik viel ook nog op wat rariteiten,

maar ik raakte al gauw gecharmeerd van het schattige dorp. Een feest om door de straten te dwalen!

Na de koffiestop kwamen we weer langs de vecht te lopen, dit keer met nog meer prachtige landhuizen

en theehuisjes/koepels.

Er was hier een lint aan landgoederen. Sommige parkbossen zijn vrij toegankelijk om te wandelen. Dus maakten we een rondje door een buitenrand van landgoed Vrederijk. Alles was weliswaar in winterkleed, maar dat is nou eenmaal niet anders deze tijd van het jaar.

We kwamen ook een serie bunkers tegen, onderdeel van de Hollandse Waterlinie.

Het grijze weer had plaats gemaakt voor een aarzelend zonnetje. Wij gingen de brug over om de Vecht nog even aan de andere zijde te volgen.

Bij de brug in Nieuwersluis pauzeerden we. Hier hadden we zicht op de gebouwen, van de penitentiaire vrouwengevangenis.

Buiten Nieuwersluis konden we het fort van een afstand zien liggen.

We liepen richting het Amsterdam Rijnkanaal. Al van verre zag je de statige populierenrijen, die langs de hele kanaalkant geplant zijn.

Nog even een terugblik vanaf de houten brug, alvorens we de kanaalkant bereikten.

Doordat de donkere regenluchten plaatsmaakten voor opklaringen en ook omdat de dagen kort zijn deze tijd van het jaar hadden we heel speciaal licht daar langs het kanaal.

We sloegen af om het laatste parkbos van deze dag aan te doen en dat was Over-Holland. Bij het landgoed zelf was indertijd niet genoeg plek en daarom legde men dan een zogenaamd over-park aan, aan de andere kant van de weg. Wel maakten ze daar een zichtlijn op het landhuis. Tussen 2021-2023 is dit park gerestaureerd.

Van het huis heb ik niks gezien. We moeten het met het plaatje doen.

De interessante en gevarieerde wandeling eindigde hier bij de bushalte, waar vandaan de bus ons naar het treinstation van Abcoude bracht en de trein deed vervolgens de rest.

(foto’s zijn los aanklikbaar)