Op maandagmorgen spraken we af in het sfeervolle huis van M in Monnickendam.

We dronken koffie en M liet ons wat van zijn schilderskunsten zien. Zo is hij bezig met een landschapsschilderij met de skyline van Monnickendam erop naar voorbeeld van een foto van mij. Het ziet er veelbelovend uit.

Toen vertrokken we richting Monnickmeer. Dat is een drooggemalen meer, net als de vele andere droogmakerijen in onze omgeving, zoals de Purmer, Schermer, Beemster enzovoort. Ooit in de Middeleeuwen was dit Monnickmeer van belang voor de bereikbaarheid van de zeeschepen in de haven van de stad, die door monniken is gesticht. We staken de polder overdwars door via een kaarsrechte weg.

Daar waar de weg weer iets omhoog gaat kom je weer op een dijk, die rondom de polder loopt. Daar staat de bank van Maarten Tessel, een oom van mijn man, van waaruit je een mooi uitzicht hebt op De Leek. Hij is daar geplaatst door zijn 16 kinderen ter nagedachtenis. Deze Maarten liep tot op hoge leeftijd trouw zijn rondje Monnickmeer.

Wij gingen over een bruggetje nog een stuk door het land richting Broek in Waterland. Dit was mijn fietsroute toen ik nog werkte. Zo landelijk en heerlijk rustig hier.

We draaiden om en liepen dezelfde weg terug, uiteraard met een heel ander uitzicht, ha, ha. Er zaten veel ganzen in het land, grauwe- en brandganzen.

Zo nieuw en hufterproof als de picknicktafel is, die daar nieuw geplaatst is, zo krakkemikkig is de boerderij een eindje verderop.

Er werd druk gejaagd. We hoorden schoten in de lucht, de ganzen die overvlogen zijn hun leven niet zeker. Maar ook in het weiland werd een prooi  gezocht.

Zo naderden we via dezelfde lange rechte weg ook weer ons beginpunt bij de Grote Kerk.

Ik haalde mijn fiets op en reed naar huis. Dat was op deze maandagochtend de vierde keer dat ik deze weg gebruikte, twee keer fietsend, twee keer lopend.