Zoek

Ik was tijdens de fietstocht naar Zwischenahner Meer zomaar een klein uur zoek. Ik riep tegen manlief dat ik ging stoppen om even een foto te maken. Toen ik klaar was met fotograferen, was hij in geen velden of wegen meer te bekennen. Ik had hem iets horen zeggen dat wij bordjes van route 20 aan het volgen waren. Oké, bordjes volgen kon ik ook alleen. Geen paniek. Hij zou wel ergens staan te wachten. Maar nee hoor. Tot overmaat van ramp had ik zelf een bordje gemist, dus keerde ik om op zoek naar dat bewuste nummer 20. Ik bleef goed om me heen kijken of ik hem ergens zag. Langzaam drong de ernst van de situatie tot me door. Hier stond ik dus in een vreemd land en ik had helemaal niets bij me. Mijn mobiel, mijn geld, de landkaart, alles zat op de fiets van manlief, omdat we maar één paar zijtassen hadden. Alleen mijn fototoestel hing om mijn nek. Maar daarmee is het toch moeilijk contact zoeken met iemand en kaart lezen lukt ook al niet. Nadat ik inmiddels al twee keer een stuk dezelfde route had gefietst en ook al een plattegrond had bestudeerd die ergens hing, drong het besef door, dat het mij niet ging lukken om in mijn eentje zonder kaart de 15 kilometer naar huis te fietsen. Wat nu? Als laatste poging fietste ik terug naar het punt waar ik de foto maakte…………… en daar kwam ik tot mijn grote opluchting manlief tegen. Hij had daar kleine rondjes gereden en steeds op mij gewacht. Achteraf had ik dus niet zoveel initiatief moeten nemen, maar meteen terug moeten gaan naar de laatste plek waar ik manlief ben kwijtgeraakt. Wat een gedoe………………of dat de foto waard was, vraag ik me af. Ik heb er in ieder geval wel van geleerd.

21 gedachtes over “Zoek”

  4. Luister nu eens heel erg goed naar mij: ga bij kwijt zijn van mens/dier ALTIJD terug naar de plek waar je elkaar het laatst hebt gezien. Spreek dat af met mens, want het dier weet het zelf wel.

    Like

    Beantwoorden

    2. hebben wij gedaan toen we met de hond van de buren waren gaan wandelen even buiten Sint Geertruid. Hij was ineens verdwenen en bleef foetsjie, Wij ’s nachts slecht geslapen, de volgende dag in arren moede weer de berg op en daar lag meneer in diepe rust, onder de zitbank waar wij hadden gezeten.Hij begrotte ons even vluchtig en deed verder of er niets aan de hand was.

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

  6. Dan raak ik ook in paniek. Maar ik ga nooit echt nooit zonder geld (en tegenwoordig mobiel) weg. Minitasje dat over schouder kan is dan handig. Maar jouw man wil je dus ook niet alleen achterlaten. Gelukkig dat hij wachtte,zo lief..

    Like

    Beantwoorden

Geef een reactie op Janet van der Veen Reactie annuleren