Een hele opgave

Ik hou erg van wandelen. Voor een wandeling van 20 kilometer draai ik mijn hand niet om. Daarbij vertrek je meestal niet van huis uit, maar neem je lange afstands-paden verderop in het land. Als we thuis zijn en het is niet van dat uitnodigende weer, dan is het natuurlijk óók nodig om genoeg te bewegen. Bovendien is het gewoon lekker om even buiten een frisse neus te halen. Toch kan het soms als een opgave voelen om de deur uit te gaan. Dat heeft te maken met ons Waterland waar veel water, dus veel sloten zijn, die de wandelmogelijkheden beperken. Ik bedoel ermee, dat je bij ons niet zoveel keuze hebt in wandelroutes. Er zijn eigenlijk twee flinke rondjes van zo’n 5 tot 7 km te lopen. Die kun je dan links om of om het geheel weer eens van de andere kant te bekijken, rechtsom lopen. Dan kun je nog door de bebouwde kom en dan heb je het wel gehad. Dus je begrijpt, dat wandelen hier, vooral op grijze dagen in de winter gauw saai kan zijn. Soms voelt het dan echt als een opgave om te gaan. Maar een keer buiten blijkt, met name als je in goed gezelschap bent, dat het geen punt is waar je loopt. Er is meer moois te zien dan je in eerste instantie dacht. Bovendien nodigt zo’n ‘saaie’ wandeling uit tot goede gesprekken.  En helemaal mooi meegenomen is, dat je  genoeg stappen hebt gezet.

17 gedachtes over “Een hele opgave”

  7. Vrijwel alles waar je tegenopziet, blijkt mee te vallen. Sterker nog, leuker te zijn dan verwacht. Als je in dit geval dan ook nog een rake foto weet te maken en de voldoening van beweging hebt gehad, dan is er alle reden om tevreden te zijn. En dat ben je!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  8. ik herken mijzelf in jouw verhaal, een dag zonder korte wandeling was geen goede dag. Toen ik nog werkte parkeerde ik de auto expres een eindje van mijn werk om een stuk te lopen en met frisse neus aan de dag te beginnen. Wat ik in je blog ook herken is de beperking die het door sloten en slootjes afgebakende gebied de wandelaar oplegt. Groot was dan ook mijn verrukking toen ik in Zuid-Limburg kwam wonen. Er waren wel beperkingen, beekjes, maar er was altijd wel een bruggetje, hekjes, daar klom je overheen en prikkeldraad, daar kroop je onderdoor. Helaas is daar door schaalvergroting van de moderne landbouw behoorlijk de klad in gekomen. en wat hebben we een last van de mountainbikers die al onze onverharde paden kapotrijden.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  10. Hoi Jeanne,

    geen enkele wandeling is steeds hetzelfde.
    Ook al doe je ‘m elke dag.
    Heerlijk in de benen…
    En als ik alleen ben, dan ga ik tóch en doe de alfabet-methode.
    Een boom met een A, een boom met een B etcetera..
    Of een bloem met een A, een bloem met een B…

    Dag dag!
    Loop ze lekker…
    Groetjes van Marlou

    .

    Like

    Beantwoorden

  11. Ik zou graag iedere dag wandelen, dat deed ik ook in de kerstvakantie. Nu is het geen vakantie meer. Het was een drukke week en het is een gevuld weekend. Enkel morgen zal ik wandelen. De rest van de week is het mij niet gelukt.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  12. O ja, ik noem dat met een oneerbiedig woord hondenpoeprondjes, van die vaste rondjes die je al honderd keer gelopen hebt, links dan wel rechtsom. Het liefst ga ik dan toch even een stukje verder met de auto of de bus voor een wandeling. Goed gesprek of niet, het uitzicht blijft belangrijk.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie