De chauffeuse van het buurtbusje zette ons af bij de kerk van Hellendoorn, ons vertrekpunt van vandaag. De halte was nog wel een halve kilometer verderop, maar zij bood zelf aan om ons eerder af te zetten. Zo aardig.

Een klein stukje liepen we door het dorp, maar al snel waren we buiten en liepen lichtelijk omhoog. De Sallandse heuvelrug lag veelbelovend voor ons. Een superdag wat het weer betreft, dus kom maar op met die kilometers! In dit gebied in Twente zijn wij vrij onbekend. Ik was dan ook blij verrast met de uitgestrekte bossen en heidevelden. De natuur deed niet onder voor de Veluwe, dat er meer om bekend staat. Maar op deze doordeweekse dinsdag zijn we wel veel meer mensen tegengekomen dan op andere etappes, dus dit gebied is welbekend of er waren veel Pieterpadlopers onderweg.

We kwamen langs werkkamp Twilhaar. Het blijkt nu een monument te zijn, ter nagedachtenis aan de Joden, die hier te werk gesteld werden en zijn omgekomen in de oorlog. Indrukwekkend zo’n plek middenin het bos, ver weg van alles.

Het werd meteen onze lunchplek bij de toegangspoort. Dit kamp werd opgericht in tussen 1930 en 1940 als werkgelegenheidsproject om de werkloosheid te bestrijden. De arbeiders werden ingezet bij ontginningswerkzaamheden.

Een schaapskooi middenin zo’n bos heeft ook altijd wel iets. En hoe heerlijk liep die kudde daar in de zon.

Het was behoorlijk glooiend landschap met ‘bergen’ die we over moesten, met namen als de Haarlerberg, de Noetselenberg en de Holterberg. Dat bracht ons herhaaldelijk op mooie uitkijkpunten. Zo zagen we in de verte een heidebrand, maar het ontbreken van brandweerauto’s en wel mensen, die erbij in de buurt, maakte dat we tot de conclusie kwamen, dat dit wel een geleide brand was, als vorm van natuurbeheer.

Op dit punt op 55 m boven NAP waren alle bankjes bezet. Iedereen genoot!

In het landschap zagen we ook hier, net als bij de vorige wandeling jeneverbesstruiken staan. Vanwege zijn langzame groei is het een prima grondbeschermer.

Een paar dagen geleden las ik in een blog van Annelies over de mooie tekeningen die zij zag op een boomstronk. Mijn blik viel op een boomschors en ik herkende meteen dat ook hier die kunstzinnige schorskever aan het werk was geweest. Prachtige schilderijtjes zijn het, maar o zo verraderlijk dus.

 

 

 

 

 

 

 

Deze boom versperde decoratief onze weg

en vlak bij Holten begrepen we waardoor kunstenaar Marchel-Wim van Dongen zich had laten inspireren voor dit kunstwerk.

Op het marktplein bij de kerk mochten onze voetjes hoog bij een lekker plaatselijk biertje!

 

 

 

 

 

 

Wat was het een prachtwandeling!!