Omdat het een prachtige herfstdag beloofde te worden, stapten we in de trein richting Salland/Twente. In Holten pakten we onze route weer op. Op de Holterberg bezochten we het Canadese kerkhof, om even stil te staan bij al die jonge jongens, die in de laatste maand vóór het einde van WO II nog even sneuvelden voor onze vrijheid. Altijd indrukwekkend zo’n plek.

De bossen waren nog niet volop in de herfsttooi, maar het was heerlijk om erdoorheen te wandelen.

Na de broodstop liepen we al gauw het bos uit. De rest van de route was boerenland, maar we keken op van de gevarieerdheid. We werden getrakteerd op schilderachtige zandpaden,

moerasachtig land, waarschijnlijk ontstaan door plaggen-afgravingen in vroeger tijden. Het heette er tenminste Plaggenweg.

Het buurtschap Zuna stond vol met authentieke boerderijen. Het viel op, omdat we tot nu toe alleen maar moderne huizen zagen bij de boerenbedrijven. Dat zal mooi wonen zijn, maar minder schilderachtig, dan zo’n buurtje in Zuna.

Bij Zuna ging onze route opeens door klaphekjes, over boerenerven en dwars door weilanden met koeien. Ik vond het net Engeland, daar is dat gewoon, als je wandelt. Hier toch zeldzaam.

Zo kwamen we aan bij het riviertje de Regge. De laatste kilometers mochten we deze oever volgen.

Een trekveer bracht ons naar de overkant van de Regge. Daar verlieten we de route om af te slaan naar het station van Rijssen.