De schors van een plataan staat al jarenlang bij ons in de kast. Als een dierbare herinnering aan bezoekjes aan Zuid-Limburg. Met familie maar ook samen met mijn vriendin (alweer vier jaar geleden overleden) bezochten we af en toe Chateau St.Gerlach. Op een keer was de boom in de rui en ik nam wat mee van de schors, die overal op de grond lag.
Wat een uniek stukje herinnering.
LikeLiked by 2 people
Een mooi stuk schors met een mooie herinnering! Platanen hebben een schilferige bast, een vriendin van mij noemt het altijd een psoriasis-boom.
LikeLiked by 3 people
Ha Sjanne,
ja… Chateau St. Gerlach…
Daar was ik vorig jaar!
En wat heb jij er een gave herinnering van gemaakt, met dat “knijpertje”…
Mooi!
groetjes van Marlou
LikeLiked by 2 people
Wat een leuke herinnering, ook met dat mannetje!
LikeLiked by 2 people
Je hebt er een waar kunstwerk van gemaakt.
LikeLiked by 2 people
Mooi zo. Mooie herinnering ook aan je vriendin Inge
LikeLiked by 2 people
Prachtig, in alle opzichten!
LikeLiked by 1 persoon
prachtig om te zien voor jou herinnering. Mannetje is zeker leuk erbij staan.
LikeLiked by 1 persoon
Mooi. Zo staat er bij mij buiten een stuk wijnrank uit Frankrijk, niet kapot te krijgen, al wordt het nu wel war oud en brooos
LikeLiked by 2 people
De natuur maakt het soms helemaal af. Dat menneke ook.
LikeLiked by 1 persoon
Die “clips” ken ik… ik gebruikte ze ook reeds (zie mijn blog hier) 🙂
LikeLiked by 1 persoon
Leuk! Ik heb een mobiel gemaakt van stukken schors van een plataan. Gekregen van mijn vroegere Franse buurvrouw M.C. toen ze weer eens in therapie was.
LikeLiked by 1 persoon
Wat bijzonder: al zeker vijftien jaar ligt hier op onze vensterbank een schaal met plataanschors uit Malaucène, Buiten liggen wijnranken uit Pierreclos, lekker kronkelig en steeds havelozer. Dierbare souvenirs, die ook jij dus koestert. En terecht.
LikeLiked by 1 persoon
Nice blog
LikeLiked by 1 persoon