Het wijnvat

Ik woon in een klein dorp. De middenstand bestaat uit een café, een dorpshuis en een winkeltje, dat naast een supermarkt-in-het-klein ook een postkantoor en pinautomaat huisvest. In deze corona-tijd hebben ze het allemaal zwaar, want café en dorpshuis zijn gesloten en onze petit marché blijkt nu echt heel petit te zijn. Maar Anne de uitbaatster denkt in oplossingen. Het probleem deed zich namelijk voor, dat ze vanwege de anderhalf meter-regel geen ijs meer kon verkopen. Geen nood, ze tikte ergens een wijnvat op de kop. Ze heeft toevallig een echtgenoot met gouden handjes en daardoor staat er sinds een paar dagen nu een wijnvat op ons dorpsplein, waar je via een trappetje en een snoezig raampje zoveel ijsjes kunt kopen als je wilt. Waar die corona al niet goed voor is.

De wijn, die je misschien eerder in zo’n wijnvat zou verwachten dan ijs, vind je in de winkel zelf, want Anne, als geboren francaise, is ook nog wijnhandelaar.

16 gedachtes over “Het wijnvat”

Geef een reactie op Marlou Reactie annuleren