Na de aanblik van Nieuwegein, was Vreeswijk een verademing. Het is dezelfde gemeente, maar je proeft hier nog duidelijk de sfeer van het zelfstandige dorp van weleer. We zaten er even ‘knus’ aan de ochtendkoffie.

Verscholen achter de facade van de huizenrij aan de gracht lag de oude sluis. Nu een monument, dat vroeger belangrijk was voor de inundatie van het gebied aan de Lek.

Ook Fort Vreeswijk zorgde voor de bewaking van de waterwegen de lek, het Lekkanaal en de Lekdijk. Van het fort is alleen de omwalling nog over. De gebouwen zijn vernieuwd en hebben een maatschappelijke functie.

Langs het Lekkanaal lopen we naar de Prinses Beatrixsluis, de vervanger van de oude sluis. Een gigantisch bouwwerk waar je uren kunt staan kijken naar het functioneren van zo’n sluis bij het doorlaten van de grote vrachtschepen.

Nu lieten we de verstedelijking echt achter ons. In de verte zagen we één van de drie kazematten, die ooit verplaatst zijn i.v.m. een uitbreiding van de Beatrixsluizen.

De Schalkwijkse Wetering, een Vaart, die al in de 12e eeuw gegraven was om het gebied te ontginnen, werd tot 1900 gebruikt om goederen naar Utrecht te vervoeren. Later kreeg het de functie van Inundatiekanaal. Nu is het een mooi natuurgebied met voor de wandelaar een heerlijk graspad ernaast.

Een bijzonder landschap kregen we te zien bij natuurgebied ‘het Verdronken Bos’. Dit bijzondere bos is begin deze eeuw in gebruik genomen als waterbergingsgebied. Helaas bleken de bomen niet bestand tegen de hoge waterstand en gingen dood. Het bos verdronk echt. In 2014 heeft men er een vlonder pad aangelegd en kun je zowaar weer door het bos wandelen.

Nu kregen we te maken met een serie Werken. Waarom forten opeens Werk en Lunet genoemd worden is me niet duidelijk. maar eerst kwamen we langs fort aan de Waalse Wetering (1875-1878).

Fort De Korte Uitweg huisvest tegenwoordig een theehuis en een natuurkampeerterrein. Maar het bestaat ook nog uit een bomvrije kazerne, genieloods, fortwachterswoning en remise. Wij dronken er even wat.

Nu kwam Lunet aan de Snel in beeld. Dit is een langgerekte verdedigingslijn voor de toegang tot Fort Honswijk (1841-1847).

Dit laatste fort was imposant en indrukwekkend. We wandelden over het terrein aan de Lek. Ooit zaten hier ‘de drie van Breda’ opgesloten. Dat ziet er inderdaad solide uit hier.

Over- en onderlangs de dijk langs de Lek naderden we Culemborg.

Er blijkt vanaf deze kant slechts een pontje te zijn als oeververbinding met de stad. Alleen het spoor heeft een vaste verbinding.

We bekijken Culemborg nog even. Het is een erg sfeervol stadje met veel historie. Hier komen we terug!