We wilden graag van een herfstig bos genieten. Dat heb je in onze directe omgeving niet zo, dus kozen we voor de Schoorlse duinen, die hopelijk zo uitgestrekt zijn, dat we geen last zouden hebben van grote drukte. Het is immers nog herfstvakantie in Midden – en Zuid-Nederland.

En dat is goed uitgepakt. We waren er niet alleen, maar het was er toch rustig. Het werd wel een flinke tippel van zo’n 17 km. Eerst door een duingedeelte waar we nog nooit geweest waren met veel bossen.

Ik had mezelf de opdracht gegeven om op rode accenten te letten. Dan zit je alleen al met de paddenstoelen goed.

Maar er was nog wel meer.

Het duingebied is enorm afwisselend, want naast allerlei soorten bos

is er ook heide. Daar liepen dit keer zelfs schapen te grazen.

We liepen door de Kerf, een gebied, waar men heeft geprobeerd om de duinen door te steken, zodat het gebied af en toe bij hoog water overstroomd wordt met zout water. Ik krijg de indruk, dat de duinen al weer dichtslibben en dat er nooit water meer binnenstroomt. Het lukt dus niet zo erg met de zilte natuur, die daardoor zou moeten ontstaan. Maar het is er evengoed wel mooi.

En dan zijn we bij zee, waar wolken en zon een mooi lichtspel laten zien.

Uitgewaaid van het tegen-de-wind-in-lopen komen we bij Bergen aan Zee. De take a way koffie vindt goed aftrek. Mensen zitten vóór het terras in het zand. Zo’n beeld zie je alleen in coronatijd.

Daarvandaan is het nog een paar kilometer door de duinen in om bij onze auto te komen. Ondertussen voelden we onze spieren wel van al dat klimmen en dalen en lopen door dat rulle zand. Het is anders wandelen, dan 17 kilometer over vlak terrein. Rozig waren we ook van de zon die goed van de partij was, zodat we onze vitamine D voor vandaag wel binnen hebben.