De auto werd geparkeerd bij de voetbalclub van Schellingwoude aan de dijk in Amsterdam Noord. Van daaraf namen we de afslag naar de Oranjesluizen. Dit indrukwekkende en belangrijke bouwwerk is voor voetgangers heel makkelijk over te steken. Het is vaak, zeker nu in ons geval, een veel kortere route naar de grote stad, dan via de bruggen.

Bij druk scheepvaartverkeer moet je natuurlijk wel eens wachttijden incalculeren, als de sluizen open moeten, maar dat was op deze rustige zondagmorgen niet aan de orde.

Wel bijna, maar we waren net iets sneller dan de boot.

Zo bereik je het buitengebied van Amsterdam, een pad langs het Amsterdam-Rijnkanaal met uitzicht op Borneo en KNSM eiland en de bekende Pythonbrug.

Het A’dam-Rijnkanaal moet worden overgestoken om in de echte stad te komen. Dat doen we de Schellingwouderbrug, die op zichzelf al een bezienswaardigheid is.

We klommen omhoog en zagen toen de schitterende skatepipe eronder.

We willen zoveel mogelijk langs het water blijven lopen. Zo komen we in een heel industriële wijk, de Oostelijke Handelskade. De gebouwen zijn bewoonbaar gemaakt en de industrie is hier grotendeels verdwenen, maar de historie is nog van de gebouwen af te lezen.

We genoten van een kopje soep, te koop bij een ‘to go’ tentje. Dat zijn dan toch de geneugten van de grote stad, waar je op de hoek van de straat soep, koffie of warme chocolademelk krijgt aangeboden. Weliswaar moet je zelf een plek in de wijk zien te vinden om de traktatie te verorberen. Wij vonden een bank, redelijk uit de wind en het was heerlijk.

We namen een klein pont op het Java-eiland om weer naar de Noordkant van ’t IJ te komen.

Deze oversteek bracht ons naar Nieuwendam. Een heel interessant gebied met het bekende restaurant De Goudfazant en de Verbroederij. Ook daar weer gelegenheid om een versnapering af te halen. Men had er een groot vuur aangelegd en daar zaten mensen lekker warm hun drankje te drinken. Gezellige initiatieven, die van de nood een deugd maken.

We passeerden ook weer een geval van ‘de andere kant opkijken’, want hier ligt gebroederlijk naast de restaurantjes het fabrieksterrein van Akzo-Nobel.

Maar het Vliegenbos is ook dichtbij. Ik heb er vaak over gehoord, maar ik was er nog nooit geweest. Het was een aparte gewaarwording om pal naast zo’n grote fabriek zo’n mooi bos in te wandelen.

Wij moesten het dwars doorsteken om op de Nieuwendammerdijk te komen, waarvan in het verlengde onze auto stond te wachten. Nee, dat is niet deze.