Nadat de eerste poging mislukt was, kreeg ik een tip, waar wél grutto’s in grote getale gesignaleerd zijn. Dat was meteen een mooi doel om er dan ook een wandeling aan te koppelen. Die melding kreeg ik al vorige week en je weet nooit hoe lang ze op die plek blijven. Grutto’s komen uit Senegal, gaan hier nestelen en vóór de zomer zijn ze alweer vertrokken. Daar in de Kalverhoek zijn ze sterk vermagerd aangekomen. Ze eten daar hun buikjes vol en als ze aangesterkt zijn, trekken ze verder de omgeving in om een nestje te bouwen en jongen te krijgen. De vraag was dus, zijn ze er nog of zijn ze alweer verder getrokken. We parkeerden de auto aan het einde van de Wormerpolder en gingen de dijk op van de Kalverpolder.

Een blikvanger is hier meteen de uit Amerika overgewaaide zgn. Roosmolen De Hercules, die in 1922 is geplaatst. Deze molen regelt de waterstand van de Kalverpolder. Het overtollige polderwater wordt door een vijzel, aangedreven door het windrad, geloosd op de ringvaart. Het hele apparaat is nu een beschermd monument, want er zijn inmiddels modernere technieken om de waterstand te beheersen.

We tuurden de polder in op zoek naar de grutto. Er was daar genoeg te zien, hoewel de zon het kijken soms wat bemoeilijkte.

In de verte de molens van de Zaanse Schans, maar vooralsnog waren er nergens grotto’s te bekennen.

Wel weer zo’n prachtige smient.

In een buurtschap in de Engewormer kun je al aardig wat van Het Zaanse groen bewonderen.

We waren bij de rivier de Zaan aanbeland met aan de overkant de Zeepfabriek De Adelaar en andere industrie.

De hoop op het zien van grutto’s hadden we al opgegeven. Het open poldergebied lag achter ons. Hier was een nieuwbouwwijk en om de hoek zouden we zo de Zaanse Schans oplopen. Wat schetst onze verbazing. Juist in deze hoek, met huizen die uitkijken op het weiland, daar zitten ze. Niet meer zoveel denk ik als vorige week, maar zelf had ik er nog nooit zoveel bij elkaar gezien. Ze zitten wel wat verderop in het land, dus ook met inzoomen was het eigenlijk te ver voor scherpe foto’s. Maar toch.

Veel staan in de slaapstand te dutten.

We liepen verder en om de een of andere reden vloog de hele meute op. Fascinerend, wit schitterend in de zon!

Gaan ze vertrekken of zijn dit oefenrondjes?

Na een paar rondjes zetten ze de landing in en keerde de rust weer terug.

Dit keer was het doel van de wandeling dus wel behaald. Wij liepen verder over de Zaanse Schans, die vreemd aandoet zo zonder toeristen. Dat is wel handig om te fotograferen, dus hier kom ik binnenkort nog eens terug.

Nu liepen we verder door de wijk ’t Kalf. De kerk torend hoog uit over het buurtschap. Voor onze familie is die kerk wel van belang geweest. De grootouders van de man zijn hier in 1917 getrouwd en zorgden voor een groot aantal nazaten, die op hun buurt weer…………enzovoort, enzovoort.