Voor het eerst sinds afgelopen september waagden wij ons weer eens aan een etappe van de Lange Afstands Wandeling het Waterliniepad. We hebben natuurlijk in de tussentijd regelmatig gewandeld, maar dat waren rondwandelingen in onze eigen buurt. Het verschil met de LAW is, dat we daarvoor met het OV reizen, naar de plek waar we gebleven zijn. Het toeval wilde, dat we op de route van het Waterliniepad destijds één etappe hadden overgeslagen, omdat het station toen niet bereikbaar was. Dat was Abcoude. Nu leek dit station ons op een redelijke afstand te liggen. Niet te lang met de bus, niet te lang met de trein. Nu we beiden één keer gevaccineerd zijn waagden we het erop.

Bij het voormalig stationsgebouw van Abcoude pakte we de route op. Toen we hier eerder waren, aan het einde van de etappe Uithoorn – Abcoude in juli 2020, was het café-restaurant dicht. Toen beloofden we onszelf, dat we hier koffie gingen drinken, bij de start van de volgende wandeling. Daar zit nu dus bijna een jaar tijd tussen. Helaas moesten we het doen met koffie to go op een bank naast het terras, want het was nog net geen openingstijd voor het terras. Je kunt nu eenmaal niet alles hebben. De route liep langs het riviertje de Gein en dat is genieten.

Toch is in dit lieflijke landschap al tussen 1805 en 1810 een verdedigingslinie aangelegd. Als je het niet weet en niet op let zie je het niet, want er zijn slechts wat heuvels in het land zichtbaar. Toch waren dit Batterijen, als onderdeel van de voorloper van de Stelling, de Posten van Krayenhoff genaamd.

Net daar voorbij ligt molen Delphine. Ik keek even terug om zo’n oer Hollands plaatje te schieten.

Als we Fort Nigtevecht gepasseerd zijn, ligt daar het Amsterdam Rijnkanaal. Dat kanaal volgden we ongeveer een kilometer, tot we met een prachtige brug het water over konden, om de route langs de Vecht te vervolgen.

Het eerste stuk was door het dorp Nigtevecht, een sympathiek klein dorpje.

Aan de buitenwijken kun je wel zien, dat het hier goed wonen is. Er liggen prachtige optrekjes. Zwaanwijck is wel een extreem groot huis, een zogenaamde buitenplaats. Marinus Nicolaas de Pré, een vooraanstaand geldhandelaar uit Amsterdam, was de eigenaar van het landgoed. Toen hij in 1893 overleed, liet hij een indrukwekkend vermogen na aan zijn vrouw. Zij besloot in 1894 een nieuwe buitenplaats aan te laten leggen. Het ontwerp werd geleverd door de architect H.H. Hagedorn jr. Na het overlijden van mevrouw De Pré in 1899 werd Zwaanwijck bij testamentaire beschikking eigendom van de door haar in het leven geroepen ‘De Pré Theunissen Stichting’. Het huis was bestemd voor de huisvesting van tenminste 15 ongehuwde dames of weduwen. Tegenwoordig zitten er appartementen in, waar je wel een miljoentje voor moet neerleggen wil je er wonen.

Op dit punt ligt aan de overkant van de Vecht een eiland, waar fort Hinderdam op ligt. In onze wandelgids staat, dat er slechts een ruïne van over is. Wij kunnen daar vanaf deze kant niets van zien, alleen maar een ooievaarsnest hoog in de boom. We missen er dus niks aan.

Het laatste stuk voerde ons over een grasdijk, die recht op Weesp afliep.

We kregen nog een aardige indruk van Weesp, voordat we de trein instapten.