Honderden keren als ik uit het station van Maastricht liep, zag ik dat sjieke hotel De l Empereur liggen. De naam alleen al: hotel van de keizer! Niets voor mijn portemonnee en nu met onze koorreis gingen we er zomaar overnachten.

Het gebouw ontworpen door architect Jacobus van Gils is tussen 1902 en 1905 gebouwd door de eigenaar van de Stoombierbrouwerij De Keijzer, Ernest Bosch. Zijn brouwerij ligt iets verderop in Wyck, de Maastrichtse wijk voordat je via de oude brug de Maas over gaat. Die Ernest noemde het hotel dus gewoon naar de naam van zijn bedrijf, maar dan op z’n Frans. Het hotel is nu door Amrâth Hôtels aangekocht.

De Jugendstil spat eraf. De gouden keizerskroon torent boven alles uit. Geveldecoraties en ornamenten vertellen het verhaal van het hotel in den beginne.

In de bekleding, die als het ware de balkons dragen zijn gebeeldhouwde hoofden van vroegere obers en staf te zien.

Zo is er nog veel meer te ontdekken, maar ik las er helaas thuis pas over. Maar een mooi gebouw is het zeker.

Vanuit de eetzaal met de glas-in-lood ramen kijk je op het Stationsplein.

Onze kamers lagen niet in het oudste gedeelte maar in een aanbouw van het hotel. De gangen hadden wel een bepaalde allure.

Het waren mooie, maar toch ook vrij gewone kamers. Het uitzicht daarentegen vond ik bijzonder. Wij zaten aan de straatkant en keken uit over het stationsemplacement. Daarachter lag de O.L. Vrouw van Lourdeskerk, de plek waar wij hadden gerepeteerd voor onze uitvoering.

Er was een uitspringend raam met een zitplek op de vensterbank waardoor je prachtig het hele stationsplein kon overzien.

En ’s morgens hoefde ik geen stap buiten de deur te zetten om de zonsopkomst te zien.

Wat een cadeautje !