Maastricht is voor mij bekend terrein. Een rondleiding heb ik er dan ook nog nooit gemaakt. Nu was het een onderdeel van onze koorreis en ik was benieuwd of ik nog iets nieuws zou horen. Het startpunt was bij de stadsmuur met de kanonnen.

De gids was goed met jaartallen en hij had ook alle belegeringen, die Maastricht had moeten ondergaan in de loop van de geschiedenis in zijn hoofd. Dat waren er door de strategische ligging heel veel. Maastricht heeft bij het Bourgondische rijk, bij Frankrijk en Spanje gehoord en pas vanaf 1814 is het Nederlands grondgebied. Al die buitenlandse invloeden verklaren misschien waarom er altijd gezegd wordt, dat Maastricht zo buitenlands aandoet.

Bij het begin van de rondleiding kregen we meteen een regenbui te verwerken, maar gezellig schuilen onder de Helpoort, de laatste nog overgebleven stadspoort, is geen straf.

Het riviertje De Jeker stroomt dwars door de stad en komt uit in de Maas, de andere rivier, die de stad doorkruist.

Dit mooi gerestaureerde gebouw is nog overblijfsel van het Faliezusterklooster. Het dateert uit de 17e eeuw en is dus meer dan 350 jaar oud. Het klooster werd gesticht in de 14e eeuw en had de heilige Catharina als patrones. De zusters werden echter meestal aangeduid als faliezusters, naar hun sluier (vergelijk Engels veil, Frans voile) en hielden zich bezig met ziekenverzorging.

Het bordje op het huis heeft het over feilzusters. Het betekent allemaal hetzelfde, namelijk dat de zusters gesluierd waren.

Langs de prachtige oude stadsmuren is het leuk wandelen.

De Sint-Janskerk is een gotisch kerkgebouw. Het is een protestantse kerk, die gebroederlijk naast de rooms-katholieke Sint-Servaas aan het Vrijthof ligt. Samen vormen ze een voor Nederland unieke ‘kerkentweeling’. De rode verf op de toren stamt al uit de Middeleeuwen. Die verf beschermt de poreuze mergel tegen afbrokkelen. Rood is de kleur van het kerkgebied van St. Servaas. Na een jarenlange onderbreking kreeg de kerk bij de restauratie tussen 1980 en 1985 weer de rode kleur. Dit gebeurde onder protest van de Maastrichtenaren. Maar vanuit historisch oogpunt was het de juiste keuze.

Onze gids kon prachtig declameren. Zo barstte hij los met teksten van Hendrik van Veldeken, Nederlands eerste dichter, bij diens standbeeld op het pleintje bij de St. Jan en de St. Servaas.

Het Spaanse Gouvernement was ook een gebouw om bij stil te staan. Het is het oudst bewaard gebleven woonhuis van de stad. Nu is het museum.

We werden nog geattendeerd op een schaduw nummering uit de Spaanse tijd.

Toen liepen we langs de prachtige OLVrouwekerk

naar de Bisschopsmolen, een oude watermolen midden in de stad, die nog steeds in werking is en o.a. gerst maalt voor het Gulpener bier.

De gids werd bedankt

en wij mochten als afsluiting van de leuke rondleiding in de molen aan de vlaai, die daar ook gemaakt wordt, want het is tevens een bakkerij.