De kortste dag van het jaar. Het was een prachtige zonsopkomst. Vanaf ons balkon probeerde ik daar iets van vast te leggen.

Ook de rijp op wat schelpen was een mooi onderwerp om mijn fototoestel weer eens aan het werk te zetten.

Een lieve vriendin, ook sinds kort weduwe, kwam op visite. Dan heb je wel raakvlakken bij een kopje koffie. Na de middag was het nog steeds stralend weer, dus trok ik mijn wandelschoenen aan en maakte een wandeling naar het stille bos. Onderweg belde een vriend en al pratend was ik ongemerkt al op de plaats van bestemming.


De rietlanden, een soort moerasachtig gebied kleurde prachtig in de zon.


Het licht, de zon en de stilte waren weldadig. Op zo’n plek gaat de tranenkraan dan open, niemand die het ziet en het lucht erg op.

Ik hoopte op wat kleine vogels, maar dat viel wat tegen. Alleen in de lucht was er drukte genoeg.

Langzaam naderde ik weer de bewoonde wereld.

Terug bij de ingang van het dorp loop ik een straatgenote tegen het lijf en vertel het verhaal voor de derde keer vandaag. Schijnt helend te zijn, ik laat het maar gebeuren.

Mooie beelden. En ja, steeds weer je verhaal vertellen en de tranen de vrije loop laten werkt helend, maar het zal zijn tijd nodig hebben. Dapper dat je toch dingen onderneemt. En gaat het eens niet, dan zal niemand jou dat kwalijk nemen.
LikeGeliked door 1 persoon
Dapper voorwaarts…!
LikeGeliked door 1 persoon
Met zo’n dappere en mooie wandeling werkt de natuur ‘n beetje helend Jeanne.
LikeGeliked door 1 persoon
Morge Jeanne. Buiten in de vrije natuur lekker je helende tranen laten gaan. Je hoofd leeg maken is fijn. Maar mooie foto’s van een prachtige ochtend
LikeGeliked door 1 persoon
Echt mooie winterse taferelen Jeanne.
LikeGeliked door 1 persoon
Niet opkroppen, geef je verdriet de vrije loop. En ja het helpt om te praten ook al val je in herhaling, geeft niks het helpt bij het verwerken van dit grote verdrietige gebeuren.
LikeGeliked door 1 persoon
Praten, huilen, wandelen en ook fotograferen, het helpt je om met je verdriet om te gaan, om er een weg in te vinden.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk dat jij het heel goed aanpakt door niet binnen te blijven en toch gewoon te gaan wandelen. Dat is rustgevend, geeft zelfs wat afleiding en wellicht troost omdat Sjaak ook zo graag op pad ging. En als dat allemaal niet zo is, dan is het in ieder geval erg goed voor jou omdat je toch buiten bent in de frisse lucht. En dat huilen….. nou, dat is prima, hoor. Laat maar lopen die tranen.
LikeLike
Erover praten, dat moest ik in die tijd ook doen, veel te vaak naar mijn zin,. Ik heb intussen ervaren dat al dat praten je misère aanstampt en je moet steeds maar weer hetzelfde uitleggen. Wat echt helend werkt zijn die wandelingen. Je beschrijft het zo mooi, het licht, de zon en de stilte… Jij kan schrijven, ik denk dat je daar veel meer soelaas van zal ondervinden.
fialas
Verzonden vanuit Mail voor Windows
LikeLike
En zo gaat het leven verder. Maar wat een moed spreekt er uit jouw blog en foto’s. Respect! En een lieve groet.
LikeGeliked door 1 persoon
Dus geen ijsvogeltje… Maar het ziet er daar mooi uit!
LikeGeliked door 1 persoon
Nee, dat was eenmalig.
LikeLike
Een groter verdriet kun je je niet voorstellen, daar zullen best nog wel de nodige tranen vloeien. Je moet in ieder geval niet stil in een hoekje gaan zitten.
LikeLike
Mooie wandeling en heel begrijpelijk die tranen, lekker laten komen.
LikeGeliked door 1 persoon
Het was een mooie dag voor foto’s. En wat goed dat je er op uit ging.
LikeGeliked door 1 persoon
En als je geen zin hebt om er weer over te praten, zou je dat ook moeten kunnen zeggen. Lekker doen wat goed voelt en daar horen wat jou betreft wandelen en fotograferen bij.
LikeGeliked door 1 persoon
Alles wat je deed op die dag, helpt. Denk ik. Hoop ik.
LikeGeliked door 1 persoon
Het lijkt mij zo moeilijk de draad weer op te pakken, erop uit gaan in de natuur zal vast helpen en je tranen laten gaan ook. Je foto’s zijn prachtig! Sterkte!
LikeLike
Dank je.
LikeLike
De natuur of andere mooie dingen kunnen inderdaad heel makkelijk “de sluizen” open zetten. Opkroppen is niet goed. Het is voor jou natuurlijk steeds ongeveer hetzelfde verhaal maar je vertelt het steeds weer tegen andere mensen. Door hun antwoorden krijgt je verhaal soms zomaar een andere insteek waardoor uiteindelijk alles voor jezelf een beetje geordend wordt.
Het heeft allemaal een doel en volgens mij doe je het erg goed.
LikeLike