Zo’n dag

De kortste dag van het jaar. Het was een prachtige zonsopkomst. Vanaf ons balkon probeerde ik daar iets van vast te leggen.

Ook de rijp op wat schelpen was een mooi onderwerp om mijn fototoestel weer eens aan het werk te zetten.

Een lieve vriendin, ook sinds kort weduwe, kwam op visite. Dan heb je wel raakvlakken bij een kopje koffie. Na de middag was het nog steeds stralend weer, dus trok ik mijn wandelschoenen aan en maakte een wandeling naar het stille bos. Onderweg belde een vriend en al pratend was ik ongemerkt al op de plaats van bestemming.

De rietlanden, een soort moerasachtig gebied kleurde prachtig in de zon.

Het licht, de zon en de stilte waren weldadig. Op zo’n plek gaat de tranenkraan dan open, niemand die het ziet en het lucht erg op.

Ik hoopte op wat kleine vogels, maar dat viel wat tegen. Alleen in de lucht was er drukte genoeg.

Langzaam naderde ik weer de bewoonde wereld.

Terug bij de ingang van het dorp loop ik een straatgenote tegen het lijf en vertel het verhaal voor de derde keer vandaag. Schijnt helend te zijn, ik laat het maar gebeuren.

20 gedachtes over “Zo’n dag

  1. Mooie beelden. En ja, steeds weer je verhaal vertellen en de tranen de vrije loop laten werkt helend, maar het zal zijn tijd nodig hebben. Dapper dat je toch dingen onderneemt. En gaat het eens niet, dan zal niemand jou dat kwalijk nemen.

    Geliked door 1 persoon

  2. Ik denk dat jij het heel goed aanpakt door niet binnen te blijven en toch gewoon te gaan wandelen. Dat is rustgevend, geeft zelfs wat afleiding en wellicht troost omdat Sjaak ook zo graag op pad ging. En als dat allemaal niet zo is, dan is het in ieder geval erg goed voor jou omdat je toch buiten bent in de frisse lucht. En dat huilen….. nou, dat is prima, hoor. Laat maar lopen die tranen.

    Like

  3. Erover praten, dat moest ik in die tijd ook doen, veel te vaak naar mijn zin,. Ik heb intussen ervaren dat al dat praten je misère aanstampt en je moet steeds maar weer hetzelfde uitleggen. Wat echt helend werkt zijn die wandelingen. Je beschrijft het zo mooi, het licht, de zon en de stilte… Jij kan schrijven, ik denk dat je daar veel meer soelaas van zal ondervinden.

    fialas

    Verzonden vanuit Mail voor Windows

    Like

  4. Een groter verdriet kun je je niet voorstellen, daar zullen best nog wel de nodige tranen vloeien. Je moet in ieder geval niet stil in een hoekje gaan zitten.

    Like

  5. Het lijkt mij zo moeilijk de draad weer op te pakken, erop uit gaan in de natuur zal vast helpen en je tranen laten gaan ook. Je foto’s zijn prachtig! Sterkte!

    Like

  6. De natuur of andere mooie dingen kunnen inderdaad heel makkelijk “de sluizen” open zetten. Opkroppen is niet goed. Het is voor jou natuurlijk steeds ongeveer hetzelfde verhaal maar je vertelt het steeds weer tegen andere mensen. Door hun antwoorden krijgt je verhaal soms zomaar een andere insteek waardoor uiteindelijk alles voor jezelf een beetje geordend wordt.
    Het heeft allemaal een doel en volgens mij doe je het erg goed.

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s