We gingen naar het Joods Historisch Museum in de veronderstelling, dat we de tentoonstelling over rammelaars konden bezichtigen. Helaas hebben C, I en ik allemaal zitten slapen, want die tentoonstelling was al een paar weken afgelopen. Dat werd even schakelen. Om nou meteen weer weg te gaan was ook overdreven, dus gingen we kijken naar de tentoonstelling ‘Fotoschatten uit eigen collectie’. Sinds de opkomst van de sociaalfotografie vanaf 1930 hebben veel Joodse en niet Joodse fotografen veel foto’s gemaakt van Joodse mensen en hun leven. Het museum heeft in de loop der jaren geregeld werk aangekocht en gunt ons nu een inkijk in hun verzameling. Een mooie portrettenserie hangt bij de ingang.

Er hangen bekende fotografen tussen, zoals Maria Austria

en Ed van der Elsken, die na de oorlog in een voorheen Joodse buurt woonde.

Veel familiegeschiedenissen en ook beelden van Joodse tradities zag je hangen.

Een klassenfoto was een blikvanger. Op het eerste gezicht een klassiek groepsportret zoals die er ontelbare gemaakt zijn. Bij nader inzien was het een surrealistisch beeld. Met allerlei trucages, waarbij de basis een klassenfoto was van de fotograaf zelf, was de bedoeling om een overzicht te geven van een klas met Joodse kinderen in al hun verscheidenheid. Wat is nou een Joods uiterlijk kenmerk? Kun je zien dat deze kinderen Joods zijn? Ruud van Empel zet ons zo aan het denken.

Nu we toch op de Joodse toer waren en in de buurt, bekeken we het Nationale Holocaust monument aan de Weesperstraat, met alle namen van omgekomen Joodse slachtoffers tijdens WO II.

De Joodse geschiedenis is toch altijd zware kost, dus liepen we een parkje in waar het er gezellig uitzag en we lieten ons opvrolijken, door alle reuring daar.

De stad bruiste van energie. Iedereen genoot van de weldadige warmte op of naast het water.

Wij zochten de rust van ons dorp weer op en sloten de dag af met een gezellig etentje in de tuin. Gevarieerd dagje zo.