Ook lijken er mensen hun leven te leven, daar in dat Zuiderzeemuseum. Een gesprek met hen levert hilarische taferelen op. Totaal geloofwaardig geven ze je antwoord, maar dan met de kennis en de werkelijkheid van zo’n dikke 100 jaar geleden. Er was een straatje waar de was boven de straat werd gedroogd. Daar wilden wij aan het eind van de dag nog wat fotograferen. Helaas waren de wapperende lakens en lange onderbroeken weg, toen wij er aan kwamen. Er hing alleen nog wat wasgoed aan een hek.
Wij vroegen de mensen, die daar woonden hoe of wat. Zonder blikken of blozen zeiden ze: ‘De was is droog, het werd tijd, dat we die binnenhaalden’. Tja museumbezoekers of niet, het leven gaat door. Zo raakten we verder aan de praat.
Ze vroegen ons hoe we daar op hun eiland waren gekomen? ( de mensen veronderstelden, dat ze op Urk woonden) Uiteraard staken we eerst met de boot over, maar waar kwamen we vandaan en hoe reisden we? Toevallig waren de meesten met de trein, maar één stel met de auto. ‘O een automobiel, dat is een rijkaard’, zei er een. We zagen toevallig ergens verderop een automobiel staan. Dat woord past beter bij zo’n prachtige oude Ford, dan bij onze huidige auto’s, vind ik.
Ze vertelden, dat de buurvrouw was overleden. De gordijnen waren dicht in het buurhuisje. Dat was de reden, dat ze vandaag in de voortuin bleven zitten i.p.v. op straat. Als ze dat niet deden kwam daar maar kletspraat van. Ze waren overduidelijk erg bang voor kletspraat en hielden zich goed aan alle ongeschreven wetten.
Er was ook een weduwe bij. Haar man vond een zeemansgraf. Zij vertelde over haar kleding in rouw, haar zwarte ketting en dat ze na de verplichte rouwperiode van anderhalf jaar ervoor koos om in de rouw te blijven. Voor haar nooit meer fleurige kleding, zoals van haar overbuurvrouw, die gelukkig getrouwd was.
De weduwe was toch niet van plan om ooit nog te hertrouwen. Zeker niet met een weduwnaar met negen kinderen. Als zo’n man zou overlijden, zou zij met zijn kinderen opgescheept zitten. Ze had nu al geen geld om haar eigen vier kinderen goed te onderhouden. Een fotomaatje vroeg: ‘Krijgt u dan geen AOW?’ De vrouw keek haar vragend aan en zei: ‘Wat is dat?’
Ik ben toch blij, dat ik nu weduwe ben en niet toen. Niet gehinderd door regelgeving, de vrijheid om mijn leven verder te leiden hoe ik dat wil. Ook zonder al die regels is het al moeilijk genoeg allemaal.
Sjannesblog 
Ja, echte acteurs zijn het daar, zo geweldig!
LikeGeliked door 1 persoon
Heel leerzaam en mooi gedaan.
De mensen klagen veel tegenwoordig, maar we beseffen niet hoe goed we het hebben in vergelijking met vroeger.
LikeGeliked door 1 persoon
Geweldig toch dat men volledig in zijn rol blijft, dat maakt een bezoek nog meer authentiek.
LikeGeliked door 1 persoon
Tja gelukkig leef ik nu . Mijn oma heb ik nooit anders gekend dan in zwarte kleding mijn opa is heel jong overleden ik heb de man nooit gekend, mijn vader was nog maar negentien jaar en sindsdien had ze zwart gedragen.
LikeLike
Wij kunnen ons maar moeilijk voorstellen hoe hard en uitdagend (om maar eens een modern eufemisme te gebruiken) het leven vroeger is geweest. En hoe verwend we zijn geworden. Waar ik onmiddellijk aan toevoeg: de uitdagingen zijn veranderd, en voor veel mensen is het leven ook nu een bikkelharde strijd…
LikeGeliked door 1 persoon
Een erg leuk stukje trouwens, Jeanne!
LikeGeliked door 1 persoon
Leuk om te lezen. Ik denk dat de acteurs blij zouden zijn met die foto’s. Ze zijn prachtig!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat leuk dat daar mensen rondlopen die het harde leven van toen na spelen.
LikeGeliked door 1 persoon
Toen wij er waren wilden ze onze jongens kopen voor 100 guldens
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een leuke blik in het verleden! Ja, er is veel verbeterd sindsdien.
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig, Jeanne. Wat kan jij dat toch allemaal goed onthouden. Het is alsof ik er weer sta. Dankjewel voor dit mooie verhaal. Groetjes, je fotomaatje Joke
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie serie. Zo leuk dat de acteurs in hun rol blijven, dat levert mooie gesprekken op.
LikeGeliked door 1 persoon
Die mensen houden gelukkig vast aan hun rollenspel. Anders was het ook niet leuk geweest. Geweldig…
LikeGeliked door 1 persoon
Geweldig dat de mensen zich zo in hun rol inleven en er ook in blijven. Dat maakt véél meer duidelijk dan alleen de oude huisjes.
LikeGeliked door 1 persoon
Enig zoals de vrijwillige acteurs dat doen. Wij waren eens daar in een vissershuisje waar de visser iets aan het koken of bakken was. Leuk praatje gemaakt en we bleven allebei zwaar in onze rol. Toen kwam er een Amerikaan binnen, die de visser wat vragen in het Engels stelde. Die ‘begreep’ er natuurlijk zgn niks van. Toen heb ik nog staan vertalen ook 🙂
LikeGeliked door 1 persoon