Onze dorpswinkel was al vaker onderwerp van mijn blog. In ‘Chocolat’ maakte ik er een soort romantische voorstelling van, geïnspireerd op de gelijknamige Franse film. Dat ging met name over de link die ik legde met de hoofdpersoon uit de film en onze Franse Anne, die beiden als nieuwkomers in het dorp, zichzelf heel geliefd wisten te maken middels een winkeltje. Na een flink aantal jaren waarin Anne zich zowat dag en nacht inzette voor haar winkel, stopte ze ermee. Ze vond in onze postbode Erik een opvolger. Helaas bleek de baan toch niet zo te passen bij Erik en hij stopte er in januari mee. Het pand kwam in de verkoop en daar zaten wij dan zonder winkel, dat toch wel een beetje het hart van ons dorp was. Inderdaad is het aan ons dorpelingen zelf ook een beetje te wijten, dat de winkel ging sluiten, want tijdens de bedrijfsvoering van Erik nam de klandizie flink af.

Een aantal dorpelingen stak de koppen bij elkaar, want het kon toch niet waar zijn, dat er geen winkel meer zou zijn. En het wonder is geschiet. Na gedegen onderzoek, waardoor een werkgroep overtuigd raakte, dat het dorp echt de noodzaak zag van het hebben van een winkel, heeft men om geldelijke ondersteuning gevraagd. De voorwaardes zaten gedegen in elkaar en binnen no time hebben ze 5 ton opgehaald en kon het pand gekocht worden. De officiële opening was afgelopen zaterdag door de burgemeester. Het dorp was ervoor samen gestroomd. Iedereen is zo blij, dat het gelukt is.

De naam werd onthuld en wordt weer zoals het was vóór de postbode-periode: Anne & Co, met als toevoeging ‘Onze dorpswinkel’.

Er komen 5 professionele krachten, waarvan de meeste al samen met Anne daar werkten. De rest wordt ondersteund met vrijwilligers. 40 mensen hebben een geldelijke bijdrage geleverd en er zijn wel 60 mensen bereid gevonden om te ondersteunen, hetzij in de winkel of andere klusjes. In de voorbereiding naar de opening is er al veel werk verzet, allemaal ook door vrijwilligers. De producten probeert men in prijs zo laag mogelijk te houden. Veel wordt gelijk geprijsd met AH- producten en soms is het wel iets duurder, maar over het algemeen is alles goedkoper geworden, dan voorheen. Dat klinkt ongelooflijk in deze alsmaar duurder wordende tijden, maar omdat het een winkel is zonder winstoogmerk, kan dat. Men heeft er namelijk een stichting voor opgericht. Het is voor en door het dorp. Er worden veel streekproducten verkocht, dus je kunt er terecht als je iets speciaals zoekt, maar ook voor de dagelijkse boodschappen als brood, kaas, vlees, groente en fruit. Het is maar een klein winkeltje, zoals Anne het ooit noemde: een minimarché.

Waar een klein dorp groot in kan zijn. We zijn allemaal trots!

En het allerleukst vind ik, dat ik ook een bijdrage mocht leveren. Foto’s van mij worden binnenkort als ansichtkaart verkocht. Ik kom erop terug.