Geheel onverwacht bracht ik samen met vriendin M een bezoek aan museum Kranenburgh in Bergen. Beiden hadden wij bij op tv gezien, dat Jeroen Henneman hier exposeerde met de tentoonstelling Het leven der dingen. Ik ben altijd al gecharmeerd van zijn werk. Een aantal sculpturen van hem zijn te vinden in publieke ruimtes, zoals de lamp, die regelmatig terugkomt bij het Lightfestival van Amsterdam.

Ook de doos is heel bekend. Hij staat op een dak aan de Zuidas in Amsterdam. Het bijzondere van deze kunst is, dat alles zo plat als een dubbeltje is, maar het een ruimtelijke uitstraling heeft. Ik noem dat gezichtsbedrog. De sjieke naam is visuele illusie.

Over de kunst van de inmiddels 80 jarige Jeroen Henneman wordt geschreven, dat hij ogenschijnlijk onopvallende zaken uit de dagelijkse leefomgeving tot leven wekt in zijn schilderijen, sculpturen, tekeningen en installaties. Met een onderzoekend oog observeert hij de wereld om zich heen. Zijn experimenteerlust laat hem ontdekkingen doen die hem in telkens nieuwe richtingen bewegen. Hennemans grote oeuvre getuigt van zijn voortdurende fascinatie voor fenomenen als het contrast tussen licht en donker en de eerder genoemde visuele illusies. Met die wetenschap liep ik rond in de museumzaal en viel van de ene verbazing in de andere. Hier zie je een tandwiel van voren en opzij. Zo plat als een dubbeltje dus weer.

Hoe kan dit toch? Hoe bedenk je dit? Van dichtbij een onooglijke houtjes-verzameling van veraf zoveel diepte!

Daar komt wel heel wat ruimtelijk inzicht aan te pas. Nog een paar voorbeelden:

Ook op zijn tekeningen en schilderijen zie je ook het ruimtelijke terug.

Kortom, het was genieten van ogenschijnlijk doodgewone dingen, maar er is wel altijd iets mee aan de hand. Erg leuk!

En als afsluiter deze nog, een foto van een vuist, die zo hard duwt, dat de plank doorbuigt. Ik vind hem geniaal!

Nog tot april te zien in museum Kranenburgh!!