Met de derde poging is het dan toch gelukt om de tentoonstelling ‘ Hockney’s Eye‘ te bezoeken in het Teylers museum. Leuk vond ik te ontdekken, waarom deze tentoonstelling zo goed in Teylers past. In het oudste museum van Nederland werd al sinds 1784 kunst en wetenschap gestimuleerd en werden de aarde en het leven in kaart gebracht.

Bijna alles wat je hier ziet, was ooit een werkcollectie in een natuurwetenschappelijk en kunsthistorisch laboratorium. De objecten waren er niet alleen om bewonderd te worden, maar ze waren er vooral om nieuwe ontdekkingen te doen. Dus was Teylers een plek om je eindeloos te verwonderen en dat kun je nog steeds.

Inmiddels is niet alleen de inrichting, maar het hele gebouw een museumstuk geworden met als topattractie de ovale zaal.

De tentoonstelling Hockney’s Eye laat je ook ontdekken en verwonderen. Het gaat hier namelijk niet alleen over Hockney’s werk, maar je maakt kennis met Hockney’s eigenzinnige theorieën over perspectief en het gebruik van optische hulpmiddelen, zoals lenzen en spiegels.

Ook vroeger blijken er allerlei hulpmiddelen gebruikt te zijn bij het schilderen. Je kijkt daarom door Hockney’s ogen naar het werk van oude meesters. Hockney’s werk hangt tussen de vaste collectie van Teylers in.

Er is een presentatie van landschapsschilderkunst te zien en je kunt er meteen vergelijken met traditionele landschapsschilders.

Je ontdekt hoe hij experimenteert met oude hulpmiddelen. Hockney laat portrettekeningen zien, die hij tekende zonder hulpmiddel, maar ook een aantal, die hij maakte met een zogenaamde camera lucida. Dat is een vierzijdig prisma, waarmee gedetailleerde, hele realistische portrettekeningen kunnen worden gemaakt. Hij vraagt zich af of wij het verschil zien.

Deze zijn gemaakt mèt een camera lucida.

Tegenover het veel gebruikte lijnperspectief in de kunst legt Hockney de theorie over het effect van het omgekeerde perspectief uit, waardoor de voorstelling zich meer opent, volgens hem.

De annunciatie van Maria (de aankondiging aan Maria door de aartsengel Gabriël dat zij op maagdelijke wijze zwanger zal worden) in een traditionele voorstelling met lijnperspectief

Dit is een experiment met omgekeerd perspectief.

Ook zijn poging om te laten zien, hoe je de tijd kunt rekken in een schilderij of een foto, wat toch eigenlijk een momentopname is, was interessant. Met fotografie loste hij het op door te werken met collages zodat er een verhaal ontstaat, wat langer duurt dan één moment.

De foto brengt het niet over, maar dit was het fascinerendste werk, waar je niet op kwam uitgekeken. Ook een collage, maar wel eentje vol raadsels.

Heel interessante tentoonstelling, waarbij zijn werk diende als ondersteuning of bewijs voor zijn theorieën. Mijn blog tipt een paar onderdelen aan en ik heb niet de pretentie, dat ik alles duidelijk heb uitgelegd. Als het je interesseert kun je dit weekend nog zelf een en ander op je laten inwerken, daarna is de tentoonstelling afgelopen.

Het was een leuke ervaring, waarin je kijk op kunst door elkaar geschud werd. C en ik waren blij, dat we na twee mislukte pogingen toch gegaan zijn. Bovendien viel het reuze mee met de drukte.