Omdat mijn gezelschap verlaat was, kwam ik in de gelegenheid om landgoed Voorlinden eens beter te bekijken. De Engelse landschapstuin doet aan de poort al Engels aan.

Boven het weidse land kreeg ik een roofvogel, een buizerd, in het vizier die in een boom ging zitten op een net nog acceptabele afstand voor de foto.

De wolkenluchten, het landhuis en het moderne museumgebouw, leveren samen met de waterpartij een mooie aanblik op.

Er lopen al pulletjes bij de wilde ganzen.

De rietkippen zijn nog niet zover. Dit viertal was nog aan het uitvechten wie met wie mocht.

Het museum ligt aan de rand van het duingebied. Daar was ik nog nooit in geweest. Vanuit de museumtuin is het vrij toegankelijk.

De natuur was nog niet echt in voorjaarskleed. Hier en daar een plukje.

Maar de zon en de blauwe lucht maakten alles goed.

Terug naar de museumtuin genoot ik van de toch zo Engels aandoende stijl van het hoofdgebouw.

De mooie tuinen, aangelegd door Piet Oudolf. Het was nog te vroeg in het seizoen om dat goed te kunnen bewonderen, maar de ornamenten die overal staan zijn het ook nu al waard om door dit tuinpark te lopen.

En dan is het tijd om richting het moderne museumgebouw te gaan.