Voor mij was het na mijn museumbezoek nog steeds geen tijd om het eiland Texel te verlaten. Ik ben er al vaak geweest en heb er mooie herinneringen liggen. Het weer was prima en ik was naar mijn gevoel nog niet genoeg in de natuur geweest. Dus besloot ik geen gebruik meer te maken van de Texelhopper om me naar de boot te brengen, maar de benenwagen te nemen. Het was zo’n 6,5 km naar ’t Horntje, goed voor anderhalf uur wandelen. Daar had ik zin in. De route was vrij rechtdoor, gewoon het fietspad volgen, dus daar kon ik toch moeilijk de weg kwijt raken, wat altijd mijn angst is vanwege mijn bar slechte oriëntatie vermogen. Vlakbij het museum beklom ik de trap naar de dijk. Een speciale bewerking van de trap liet al zien, wat ik boven kon verwachten,
namelijk het zicht op de haven van Oudeschild.
Sjaak zal niet meer met me mee wandelen. Ik kan nog altijd verdrietig worden als ik denk aan alles wat hij niet meer kan meemaken. Zo ook het genot van deze wandeling, die ik nu alleen ging ondernemen.
Maar vandaag kon ik mijn gemoed omschakelen op genieten. Ik ervoer sterk, hoe heerlijk alleen wandelen ook kan zijn. Als trouwe maatje had ik mijn fototoestel mee en ik kon ongelimiteerd overal stilstaan, waar ik dat wilde. De lucht was blauw, de wind door mijn haar en die heerlijke ruimte om mee heen.
De Waddenzee links en de dijk en het Texelse land rechts. Het leverde een prachtig lijnenspel op.
Vogels zag ik genoeg, zittend maar ook vliegend. Kokmeeuwen, witte kwikstaart, scholeksters, eidereenden op het strand, maar dat kan ik niet goed zien. Lepelaar, jonge graspieper, gele kwikstaart, bergeenden en visdiefje. Dus kon ik weer schaven aan mijn fototechniek.
Ook plantjes konden mijn goedkeuring wegdragen.
Langzaam kwam ’t Horntje in zicht, waarvandaan de boot me naar de vaste wal moest brengen. Ik moest nog stevig doorlopen op het laatst om de boot van 18.00 uur te halen. Ik had toch teveel stilgestaan. Maar wat maakte het toch eigenlijk uit, welke boot ik nam? Ik had tenslotte alle tijd aan mezelf. Behalve dan, dat ik toch wel de allerlaatste boot en trein moest halen, maar zo laat was het nog lang niet.
Ik heb weer even aan een onbezoedeld geluksgevoel geroken. Ik hoop, dat er nog meer voor mij op de rol staat. Ik ben er aan toe.
Sjannesblog 
Dat onbezoedeld geluksgevoel… dat gun ik jou zo, Jeanne! Geweldig dat je het op Texel weer kon ervaren! ❤
LikeLike
Wat fijn Jeanne! Ik hoop dat je steeds meer in deze flow gaat komen! 😘
LikeLike
Soms krijgt geluk een ander gezicht 🍀
LikeLike
Fijn voor je Jeanne. Mogen er nog vele volgen
LikeLike
Wauw, mooi! ❤️
LikeLike
Je bent een kanjer, Jeanne. En ik wens je heel veel van dit soort monenten
LikeLike
W
LikeLike
Mooie foto’s Jeanne. Die trap is echt knap gemaakt of beter gezegd geschilderd. Ik krijg toch ook weer even een krop in de keel als je verteld over jouw Sjaak. Je bent een moedige vrouw, hij zal altijd met je blijven meewandelen.
LikeLike
Oeps. Je vertelT.
LikeLike
Ik gun het je zo, Jeanne, dat geluksgevoel! En Sjaak wandelt toch een beetje mee.
LikeLike
Met de zee, de zon en de wind als gezelschap hoef je alleen maar te voelen dat je nog altijd mag genieten.
LikeLike
Wat fantastisch dat je zo’n heerlijke dag zonder muizenissen hebt beleefd, natuurlijk liggen er nog meer zo in het verschiet
LikeLike
Sterke en moedige (en leuke!) vrouw ben je!
LikeLike
Ik word er verlegen van.
LikeLike
Van harte gegund zo’n geluksmoment, ze gaan meestal met natuur, vooral de kust gepaard.
LikeLike
Ik kan me heel goed voorstellen dat je daar genoten hebt. De foto’s laten dat ook zien.
LikeLike
Wat fijn voor je. Ontroerend dat laatste zinnetje. ‘Ik ben er aan toe’.
LikeLike
Geweldig toch dat je zo genoten hebt van deze wandeling en tegelijkertijd het verlies een plaats wist te geven. De beelden zijn echt heel mooi en je fototechniek zal zeker weer bijgeschaafd zijn, dat bewijzen de resultaten hier.
LikeLike
De titel van je blog is zo mooi! Ik gun het je van harte en dat er nog maar veel van dit momenten mogen volgen.
LikeLike
Heerlijk Jeanne en ondanks dat je er alleen liep was er vast iemand die met je meeliep 😉 Dat het gevoel wat je had je maar nog veel vaker ook mag vergezellen.
LikeLike
Als je dat kan, alleen zijn en toch gelukkig, ben je al heel ver. Ik wens je nog vele van deze momenten, Sjaak loopt altijd met je mee. Liefs!
LikeLike
Wat mooi Jeanne. Niet alleen de foto’s, maar ook hoe je je gevoel van geluk beschrijft. Ik wens je nog heel veel van die momenten.
LikeLike
Ik vind het fijn om dit te lezen Jeanne, ik gun je nog heel veel van deze stukjes geluk.
LikeLike