Ik kan vaak genieten van de rust in ons dorp en de landerijen eromheen. Maar het afgelopen tropische weekend was er niets van die rust te merken. Op mijn balkon was het af en toe of horen en zien je verging. Ja, want helaas hadden meer mensen bedacht, dat het met het warme weer wel eens een leuk dorpje zou zijn voor sightseeing. Dat laatste dan niet te voet of per fiets, daar zou ik geen problemen mee hebben. Hoewel groepen wielrenners ook wel luidruchtig kunnen zijn. Nee, dan rijdt er een eindeloze karavaan ronkende motoren langs. Het echoot zo lekker na in het smalle straatje. Even later passeert de scooterclub, dan auto’s, die een route volgen en zelfs de boeren trokken er met hun open trekkers op uit.

De zondagsrust werd verstoord door een lange rij oude auto’s, waar geen eind aan leek te komen. Even later zoeven er weer dikbandfietsen langs met het bijbehorende gegil van de opgewonden (vaak) berijdsters. En niet te geloven, ook nog een rij militaire voertuigen.

Ik ben blij, dat het weer maandag is.