De aanleiding van mijn bezoek aan Delfshaven was ‘Het sprookjesboek van moeder de Gans’. Hier blogde ik erover. Blogvriendin KnutzEls, (its in a name) bood aan om dat boek voor mij te restaureren. Dus bracht ik het naar Rotterdam.

Na de koffie namen KnutzEls en ik de metro naar Delfshaven, het oudste gedeelte van Rotterdam. In de aankomsthal zag je waar de naam van het stadsdeel vandaan kwam. Vroeger was dit de haven van Delft, waar alle grondstoffen werden aangeleverd per schip voor de Delftse industrie.

KnutzEls ontpopte zich als een prima gids. Wat een prachtig historisch stukje Rotterdam is dit!

Hier liggen ook nog wel sporen van de VOC. Je ziet het o.a. aan de rijk met ornamenten versierde gevels en pakhuizen.

De discussie over de sporen van de VOC is hier actueel. Piet Hein is hier geboren. Dit pand staat op Piet’s geboorteplek, maar stamt uit 1871, dus het is niet het echte geboortehuis. Het bevat wel een gevelsteen met het wapen van Piet=vogel, Heyn=op een heining. De drakenkop in de geveltop verwijst enerzijds naar zijn heldendood en anderzijds naar het schip “De Groene Draeck”, waarop hij sneuvelde.

Hij was kaper en koopvaarder (1577-1629). Hij bekleedde functies van vice-admiraal en admiraal van dienst van de West-Indische Compagnie en luitenant -admiraal van Holland en Friesland. Hij veroverde in 1628 in de baai van Mantanzas in de buurt van Cuba, de Spaanse Zilvervloot. Zijn standbeeld staat prominent in de haven. Er gaan stemmen op, die het verwijderd willen hebben.

Een andere bekende bewoner van Delfshaven was Jules Deelder. Hij woonde aan het kleinste plein van de stad, het Jules Deelderplein. Daar is zijn dochter Arie nu uitbaatster van een café.

Molen ‘De Distilleerketel’ blijft een mooie blikvanger. Deze is nog in werking voor de toeristen, die Delfshaven terecht weten te vinden.

Er waren nog meer sporen van oude industrie te zien, zoals de gevel van een distilleerderij

en nog een fabrieksschoorsteen, die uittorend boven de stad. Uiteindelijk verlieten we Delfshaven over de brug van de Schie bij die schoorsteen.

We liepen dwars door allerlei straten richting het Centraal Station van Rotterdam. We hadden er een mooi rondje opzitten zo.

Op het plein voor het CS troffen we nog het prachtige beeld van een vrouw. Het kunstwerk blijkt wat stof tot discussie te doen opwaaien. Ik vind het indrukwekkend stoer.

Kortom, ik raakte daar niet uitgekeken. Er zullen nog wel wat blogjes over Delfshaven langskomen, schat ik zo in. Wat hadden we een heerlijke middag en dat is dan weer dankzij de blogwereld en natuurlijk dankzij Els en haar man! Top en dank jullie wel!!