Het leek geen dag te worden voor een buitenactiviteit dus reden I, C en ik naar museum Kranenburgh in Bergen. Het is een klein, overzichtelijk museum. waar het prettig toeven is. Na de autorit begonnen we met koffie. Helaas konden we niet op het terras zitten, maar het uitzicht daarop was ook al goed. De zon kwam zowaar even door.

We begonnen met de overzichtstentoonstelling van kunstschilder Jan Roeland.

Hij weet alledaagse en ogenschijnlijk eenvoudige voorwerpen te vertalen naar heel intense, heldere beelden.

De vraag is dan, wanneer is iets nog herkenbaar en wanneer is het abstract te noemen. Eerst denk je, wat is dit eenvoudig, dan wordt het fascinerend te zien hoe hij met grote precisie voorwerpen (compositie met twee takken)

en dieren vereenvoudigd tot overzichtelijke voorstellingen die bestaan uit lijnen en vlakken.

Zo weet Jan Roeland ook een eend uit te beelden met alleen een paar ronde vormen (lijf, kop, oog en pupil) en een driehoek als snavel.

In een ander deel van het museum is een expositie met werk van bijna veertig kunstenaars, vanaf 1900 tot nu. met de titel ‘In de rug van de zee’. Bergen is een kunstenaarsdorp en sinds de komst van de eerste pioniers naar Bergen aan het begin van de twintigste eeuw hebben talloze kunstenaars zich hier laten inspireren door het landschap van polders, bossen, duinen en zee. De tentoonstelling is een reis langs verschillende artistieke interpretaties van datzelfde landschap, ongeacht tijd en discipline en is samengesteld uit sleutelwerken en onverwachte parels uit de collectie van Museum Kranenburgh, naast stukken uit collecties van musea, particulieren en kunstenaars.

Ruimtelijk staat er ook van alles met een grote diversiteit.

Opvallend vond ik  de drie hoofden van Bastiaan Zuid. Hij noemt het ’t tweede gezicht. Bastiaan tekende de hoofden met een 3d pen. Toen ze klaar waren ontstond de vreemde gewaarwording, dat die gezichten je blijven aankijken als je ze ronddraait en een tweede gezicht toont. En gek genoeg zag je het alleen maar, als je het met één oog bekeek. Je reinste tovenarij of een optische illusie!

De beroemde fotografe Eva Besnyö was ook vertegenwoordigt met drie foto’s in zwart wit.

Kranenburgh is maar een klein museum, maar er was veel te zien. Op een gegeven moment raakte ik verzadigd van alle indrukken en had ik genoeg gezien. Dit was in het nadeel van Harmen Brethouwer die exposeerde met een onderzoek van twee tradities: de Japanse lakkunst en het ambacht van klokkengieten. Ik heb er maar globaal naar gekeken, maar om de man niet helemaal tekort te doen, plaats ik één foto van de klokgietkunst. Toevallig was er een schoolklas op bezoek en o.l.v. de gids mocht een kind op de klok slaan en konden we het prachtige geluid even horen.

In de verschillende tentoonstellingsruimtes werd gestrooid met mooie teksten, lees maar even mee.

Op een mooie dag is de beeldentuin van Kranenburgh ook nog de moeite. Wij bekeken de voortuin op weg naar het dorp Bergen.