Onze derde dag in de Maasduinen werd heel gevarieerd. We maakten een rijtoer langs verschillende fotogenieke plekken. Zo zag ik twee kastelen, waarvan de eerste die naam eigenlijk niet meer kon dragen. in Blitterswijck stonden alleen nog maar wat oude muren.

Het hele gebied er rondom wordt heringericht. Een poort geeft de indruk, dat er een kasteel staat, maar dat is helaas verwoest tijdens WOII.

Er heeft ook ooit een klooster gestaan, waar je nog tuinmuren van ziet. Men maakt er een fiets/wandelgebied van.

Een interessant dorp met veel historie.

Er lag een ommuurde boomgaard vlak bij. Daar leefden we ons fotografisch uit op de bloesem.

Ook het Nederlands Hervormde kerkje van Blitterswijck was een gewillig foto-object.

Op het oude kerkhof pikte ik deze twee engeltjes er even uit.

Zoals de meeste kerken in Nederland was deze kerk dicht. Dus werd het gluren door de ramen en er ontstonden vervreemdende plaatjes.

Kasteel Arcen was het tweede kasteel van de dag. Daar liep ik alleen maar buiten omheen, want het was al na sluitingstijd, dat we hier aankwamen. Het kasteel lag er prachtig bij in de zon met de spiegeling in de gracht.

Op de binnenplaats bekeek ik de bijgebouwen en ving ik een glimp op van een kas, die onderdeel uitmaakt van de kasteeltuinen, die te bezichtigen zijn.

Ook hier gaf de bloesem weer extra allure aan het kasteel, want er was een soort boomgaard, die dienst deed als parkeerplaats. Na sluitingstijd was de plek bijna leeg, dus was het een schitterend gezicht.

Vlak bij ons ‘huis’ in Well bekeek ik een klein kerkje langs de weg. Het bleek een bijzondere geschiedenis te hebben.

Het was de St. Rochuskapel. De kapel is ooit rond 1715 gebouwd. Nu is het een rijksmonument in handen van een familiestichting. Jaarlijks komt de familie van Dirck Daemen op de feestdag van Sint Rochus nog bij elkaar en wordt er een dienst in de kapel gehouden. Sint Rochus is de patroonheilige tegen de pest. In 1636 eiste deze ziekte veel slachtoffers in Well, vandaar deze heiligen-verering.

In de laatste maanden van de Tweede Wereldoorlog werd de kapel door de Duitsers opgeblazen. Sinds 1947 kon hij weer gebruikt worden en sinds 1959 is hij definitief hersteld. Aan de buitenkant staat een mergelstenen front afkomstig uit de St. Vituskerk van Well. Het front staat op een oude molensteen en deze rust weer op een zuil , waarschijnlijk een oude grenssteen.