In de middag van de vierde dag werd het weer zonniger. We zochten het Reindersmeer op bij het bezoekerscentrum De Sluis in Well. Het is een grote waterplas, ontstaan door grind-en zandwinning.

Daarvandaan kun je rond het meer lopen, een ronde van ongeveer 8 kilometer. Dat gingen wij met ons tempo van stilstaan, kijken en fotograferen niet doen. We keken wel tot hoever we zouden komen. De rand van het meer bood mooie vergezichten, was glooiend en bosrijk.

Er is een brug, die de ene met de andere oever verbindt en daardoor de mogelijkheid geeft tot routeverkorting.

Op de brug keek je mooi uit over het Reindersmeer.

Wij strandden bij uitgebloeide wilgenstruiken en stortten ons op het maken van macro-achtige beelden.

We liepen verder langs de oever. Dit natuurgebied vonden wij het minste tot nu toe, maar hier was het wel het drukst met wandelaars, fietsers en wat al niet meer.

We spotten onderweg nog wat vogels, zoals de roodborst en de fitis.

Het meest blij werden we van de zwartkop. Helaas ging deze steeds maar achter takken zitten, maar hij is herkenbaar.

Er stond een beeld aan de waterkant genaamd ‘communicatie’.

Daar kon je ook met een trekpontje naar de overkant, weer een mogelijkheid tot routeverkorting.

Wij hadden iets verderop een vogelhut gezien. Daar keken we nog even over het water, maar dat werd ons verste punt voor vandaag.

We liepen terug naar De Sluis want de innerlijke mens moest ook gevoed worden.

De laatste avond van ons verblijf in de Maasduinen gingen we voor ons afsluitende etentje naar Mio Mucho, het restaurant op ons park.

Het eten was heerlijk, net zoals ons hele verblijf hier met de mooie uitstapjes, alle moois, dat we voor onze lens kregen en het fijne gezelschap. Lachen deden we ook op zijn tijd, zoals tijdens dit etentje. Je moet erbij geweest zijn om te begrijpen hoe je om lepeltjes die op tafel werden gezet, de slappe lach kunt krijgen. Maar het was hilarisch.

De avond was gevallen, toen we op ‘ons huisje’ aangingen.