Na ruim een week de auto niet gebruikt te hebben, pakten we hem nu om richting de kust te rijden. In Saint-Marie au Bosc een klein boerendorpje parkeerden we hem. Vanaf hier wandelden we door het vrij vlakke land met koolzaadvelden richting de kust.
Het kustpad was prachtig, met onvoorstelbare hoogtes daar bovenop die rotsen!
Er waren dus heel wat kuitenbijters bij voordat we het klassieke plaatje van Etretat in beeld kregen. Inmiddels liepen we daar niet meer alleen. Hemelvaartsdag is wel een dag voor de Fransen om erop uit te trekken is ons gebleken.
Wij liepen snel weer bij al de drukte vandaan. Het boerenland had ook zijn bekoring en na ongeveer 16 kilometer vonden we onze auto weer terug.
Alweer zo’n mooie wandeling. Ik zou alleen niet aan de rand van die hoogtes kunnen lopen, hoogtevrees.
LikeLike
Wij blijven ook veilig op het pad, want je maag gaat om als je dicht bij de rand komt.
LikeLike
Daar heb ik – lang geleden – zo vaak gelopen… Je raakt verre herinneringen aan met al je reportages uit Le Pays de Caux en de prachtige kust bij Fécamps, Yvetot en Etretat!!!
LikeLike