Toen ik bij Rob Schimmert las over vergeten plekken, die niet in routes zijn opgenomen, had ik meteen een doel voor onze wandeling van vandaag. Want inderdaad noemde hij Oud-Lemiers op als zo’n vergeten plek en ik moest bekennen, dat ik daar alleen nog maar in de buurt ben geweest. Dus bedachten we voor vandaag een route die dóór dat dorpje liep. Het blijkt, dat je een Nederlands Lemiers hebt en een Duits Lemiers met daartussenin Oud-Lemiers. De Catharinakerk van Lemiers is een blikvanger langs de weg. Verder is dit gedeelte niets bijzonders, een dorp met een vrij drukke verkeersweg erdoorheen. We liepen door een oprijlaan naar kasteel Lemiers.(G’n hoes) Het is niet te bezichtigen en er was maar een glimp van te zien. Het dorpje oud-Lemiers is een straatje met prachtige oude huizen en een kapel, waarover morgen meer.Over een bruggetje loop je het Duitse Lemiers in.

 Het ligt allemaal zo dicht bij elkaar, maar dit zijn onmiskenbaar Duitse huizen.

Het blijft intrigerend om in een grensgebied te wonen. De oude Nederlandse grenspaal bewijst, dat de grens daar echt loopt, maar het lijkt ongelooflijk. Het is een boeiend stukje land daar en ik ben blij dat ik door Rob op het idee gebracht ben om erheen te gaan.