In eerste instantie schuilden we voor de regen, nadat de film ‘A Ciambra’ was afgelopen. Maar al gauw zagen we achter de donkere wolken de zon schijnen. In het restaurant van Eye zit je dan eerste rang te genieten van de aanblik van Amsterdam aan de overkant van ’t IJ in dat bijzondere licht.

De film, die we net gezien hadden moest nog even bezinken. Het was een mooi gegeven en ook goed verfilmd. Pio, de hoofdpersoon uit de Romafamilie, was geweldig.  Hij en vier generaties van zijn Amati familie speelden min of meer zichzelf. De filmregisseur heeft jarenlang geleefd tussen de zigeunerfamilies in een sloppenwijk in Italië. Hij kon daardoor heel natuurgetrouw het rauwe, harde bestaan verfilmen. Toch bleef het naar mijn idee iets te veel door kabbelen. Maar misschien moet ik af van mijn idee, dat een film altijd een kop en een staart moet hebben.

Dit is de verhaallijn, zoals die staat in de toelichting in de Filmladder. Als zijn vader en oudere broer zijn gearresteerd voelt de veertienjarige Pio zich geroepen de zorg op zich te nemen voor zijn vier generaties tellende familie, die in een krottenwijk in Zuid-Italië woont en leeft van inbraken en autodiefstal. De enige bij wie hij voor hulp terecht kan, is de sympathieke Ayiva, die als een tweede vader voor hem is.

Hier kun je de trailer bekijken.