Omdat het maar 11 kilometer bij ons ruilhuis vandaan is, gingen we er op de fiets heen. We hadden veel positiefs over de stad gehoord en inderdaad werden we niet teleurgesteld. De stad trekt veel studenten van over de hele wereld aan. De studentikoze sfeer, die bij een universiteitsstad hoort was hier dan ook duidelijk te merken. Daarbij een middeleeuws centrum, weliswaar is dat meer schijn, want in de oorlog is 90 % verwoest. Men heeft het kunnen herbouwen in de oude stijl, wat het karakteristieke wel ten goede komt. Bovendien werd ‘de Munster’ de grote kerk, nauwelijks beschadigd.

Karakteristiek voor Freiburg zijn de met Rijnkiezels geplaveide straten, met voor veel deuren nog een mozaïek van de betreffende winkel of bedrijf.

Het meest steriotiep vond ik de beekjes, die door het hele oude centrum lopen. Het water komt van het riviertje de Dreisam. Vroeger dienden ze als drinkwater voor het vee en als bluswater. Tegenwoordig vinden de inwoners het een prima manier om de stroompjes te gebruiken om hun wijn of bier te koelen. De laarsjes met afrikaantjes en een houten bootje waren “Für unsere kleinen Künsler”. Was dit  een reclame-uiting? Ik begreep het niet echt.

Het was leuk om te zien hoe die stroompjes kinderen uitnodigden om op alle mogelijke manieren iets met dat water doen. Het was niet eens een hele warme dag toen wij er waren. Bij nog hogere temperaturen lijkt het me helemaal een prachtig schouwspel.