Binnen 1 1/2 uur waren we tot bij Abbaye de Chaalis bij Ermenonville gefietst. We zagen iets verderop een volle parkeerplaats, maar het bleek bij een pretpark te horen. Wij waren een van de weinige bezoekers die de poort richting ruïne namen.

Wij hadden deze abdij aangeprikt op de landkaart als doel om naar toe te fietsen. We hoopten dit keer niet zo teleurgesteld te worden als de eerste keer en dat was gelukkig niet het geval. In tegendeel zelfs. We vielen van de ene verbazing in de andere.

Er was nog zodanig veel over van de Cisterciënzer abdij, gesticht door koning Lodewijk VI in 1136, dat je je nog een voorstelling kon maken van hoe het vroeger geweest is. Altijd indrukwekkend zo’n ruïne.

De kapel (ca 1255-1260) ernaast bleek een van de mooiste gotische bouwwerken van Picardië te zijn. De laatste eigenaresse van het landgoed Nélie Jacquemart André. vond er haar laatste rustplaats. We waren totaal verrast door de prachtige muur en plafondschilderingen, de Sixtijnse kapel in het klein.

De buitenkant van de kapel was opvallend origineel door de gotische versierselen van de waterspuwers aan de dakranden.

Achter een prachtige oude muur lag een rozentuin. In juni zal dit echt een sprookje zijn, maar ook nu zag het er allemaal mooi en goed onderhouden uit. Ooit vonden de monniken hier achter de muur hun laatste rustplaats. Nu is het er goed toeven tussen de rozen.

Zelfs na een rondwandeling door het park hadden we nog niet alles gezien, maar daarover morgen meer.