Het echtpaar Jacquemart André, dat kinderloos bleef, wijdde zich aan het verzamelen van kunstwerken, vooral uit Italië. En dat was meteen duidelijk, toen we de zaal van de monniken binnen gingen. Eigenlijk was het een gigantische keuken met open haard, maar daarin stonden Italiaanse meubels, religieuze beelden, schilderijen, alles uit de 14e tot 16e eeuw en………….. twee panelen van Giotto. In Padua zochten we naar meer werk van de man en hier in Frankrijk staat hij zomaar vlak voor ons in de keuken. Geweldig.

Het hele museumbezoek was trouwens een bijzondere ervaring. We waren daar namelijk zowat alleen. Dwalend door de lange gangen waande ik me de bewoonster van dit optrekje.

De eetzaal, de slaapkamer de keuken………

Overal hing het vol met de mooiste kunst. Hier wat schilderijtjes, niet van de minste kunstenaars. Het echtpaar had een goede neus voor verzamelen.

Zowaar stond er een echte Rodin, een gipsen buste van Jules Bastien-Lepage.

Er was nog een tentoonstelling, opgezet als een soort biografie over Jean Jacques Rousseau. Ik vond het jammer, dat ik het Frans niet voldoende beheers, want dit was heel interessant. Enkele dingen herkende ik nog wel uit mijn opleiding op de Pedagogische Academie. Hij stond te boek als een onderwijsvernieuwer met zijn boek Emile.

Rousseau werd hier vlak bij in Ermenonville begraven. Tegenwoordig liggen zijn stoffelijke resten ergens in Parijs. Er is hier nog wel een park ter nagedachtenis aan deze filosoof. Dat is nog een doel voor een volgende vakantie om te bezoeken.

Nélie Jacquemart’s levenswerk, het landgoed met Abbaye de Chaalis en de kunstverzameling, is na haar dood in 1912 overgedragen aan het Institut France.