Het weerbericht gaf wat wisselvallig weer aan, maar we waagden het erop en reisden af naar Bussum. Daar liep het Waterliniepad door buitenwijken van Bussum en Naarden. Weer kwam ik niet uitgekeken op de prachtige huizen. Met name in de Sandtmannlaan waande je je in een badplaats ergens aan de Engelse of Franse kust. Zo apart.

Nader onderzoek leerde ons, dat deze laan, genoemd naar de architect van deze houten woningen, alles met de Waterlinie van doen heeft. Naarden mocht begin 1900 geen woninguitbreiding doen, omdat het schootsveld van de linie rondom de vesting Naarden ruim zicht moest hebben. Er mochten alleen houten huizen worden gebouwd, die ingeval van een vijandelijke aanval, konden worden afgebrand. Sandtmann ontwierp er 30 villa’s in de periode 1903-1911. Blijkbaar kwam de vijand nooit, want ze staan er nog.

Buiten de stad vingen we een glimp op van de oostelijke batterij van fort Karnemelksloot, dat nu door Scouting in gebruik is.

Het wandelpad voerde ons langs het Naardermeer, hoewel je dat alleen maar aan de kaart kon zien, dat we er zo dicht omheen liepen. Een mooi gebied trouwens, waar helaas het Laarzenpad van was afgesloten, vanwege werkzaamheden. Daar hadden we vast meer van het meer gezien.

Ondertussen kropen de donkere luchten dichterbij en begon het lichtjes te spetteren.

Fort Uitermeer moest in de buurt zijn en op de kaart stond er een kopje bij getekend. Of de horecagelegenheid ook koffie op maandag schonk, was de vraag. Maar de verlossende vlag wapperde vrolijk: ‘Wij zijn open’. Toen wij goed en wel onder de grote parasol zaten barstte de bui los. Wat een planning!. We hebben daar wel een uur gezeten.

Het werd uiteindelijk droog en we wandelden langs de Vecht richting de Ankeveense plassen.

De zon liet zich zelfs zien.

Aan de overkant van de Spiegelplas zagen we Nederhorst den Berg al liggen. Over dat einddoel van vandaag zal ik een volgend blog vertellen.