Over de St. Pietersberg

Vanaf ons logeeradres zochten we de brug op die ons over de Maas moest brengen. Wachtend bij het stoplicht zagen we van alle kanten ploegleidersauto’s, materiaalauto’s en een bus rijden als voorbereidingen voor de Amstel Gold race, de wielerklassieker, die hier vandaag verreden wordt, zonder publiek.

We hadden zin om weer eens lekker te klimmen. Op ons eigen platteland maak je toch een hele andere wandelbeweging. We kwamen meteen goed aan ons trekken bij het pittige klimmetje om achter fort Pieter langs te komen. Lekker om te doen.

Al snel ligt de stad laag onder ons en zitten wij op het plateau.
Ons doel was om weer eens te kijken hoe het Enci-terrein erbij lag. Daar wordt nog steeds verder gewerkt aan het ombouwen van dit industrieterrein tot natuurgebied. We kwamen uit bij de Oehoevallei. Daar schijnen Oehoes in de winter te broeden.
Via een trap met een uitkijkpunt kun je afdalen van grote hoogte.

De kleuren van wanden en water zijn daar steeds prachtig met een beetje zon erbij.

Aan de andere kant zochten we de bordjes van het Pieterpad op. Zo kwamen we uit bij het eind- of zo je wil beginpunt van dit LAW. Wij pakten vanaf hier de grandroutes naar Nice op. Dit was een mooie richtingwijzer voor ons om verder door het bos naar het zuiden te lopen. Een klein stukje maar, want we mogen natuurlijk eigenlijk de grens niet over. Dit prachtige patriciershuis is al hel lang in de revisie. Het is ons hier niet duidelijk of dit nog Nederland of België is.

We lopen verder en als we opeens een doorkijk hebben en zien dat we al voorbij de brug van Kanne zijn, weten we zeker, dat we de grens zijn over gelopen.
Er is hier verder niemand, alleen een kudde schapen. In zo’n vredige omgeving gaan we lekker in het gras ons lunchpakket opeten. Zonnetje erbij, uit de wind, wat wil een mens nog meer?
Op de kaart hadden we gezien, dat we op een soort landtong liepen. Zoiets heeft altijd grote aantrekkingskracht op ons. We liepen dus verder tot we inderdaad op het verste punt kwamen. Dat bleek een prachtige plek te zijn met een mooi zicht op het Albertkanaal met zijn steile wanden.
Je ziet rechts het Albertkanaal en aan de andere kant stroomt de Maas. Hier komen ze dus bij elkaar, hoewel de Maas ook nog met een parallelle aftakking zelfstandig verder stroomt. Het scheepvaartverkeer zal wel over het Albertkanaal varen.
Nu zochten we door het bos de weg naar beneden en terug naar Maastricht. Toen we op straatniveau kwamen, waren we nog steeds in België. Het blijkt hier Petit Lanaye te heten.
Gelukkig was dit douanegebouw niet meer in functie, dus aan een bekeuring zijn we ontsnapt.

14 gedachtes over “Over de St. Pietersberg

  1. Het schijnt dat de grens weer min of meer open is, er is geen verbod meer, wel wordt het nog afgeraden om de grens over te gaan en moet je een formulier op zak hebben… Maar op zo’n plek zie je natuurlijk geen controlerende instantievertegenwoordiger 😂. Mooie wandeling!

    Geliked door 1 persoon

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s