Bij Hargen pikten we een terrasje, alvorens we de duinen ingingen. De zon scheen en we kregen nu weer met een heel andere natuur te maken.

De Hoge Nol was een pittige klim, maar we genoten.

Zo kregen we het kerkje van Groet in het vizier. Je kunt wel zien, dat dit dorp in de beschutting van de duinen ligt. De naam is afgeleid van groeien en daar bedoelden ze de aanwas van land mee. Het is dus op nieuw land gebouwd.

Heel vaak gaan LAW om dorpen of steden heen. Dat vinden wij jammer, maar nu kwamen we tot onze verrassing uit op de Kerkbrink. Het oude gedeelte is in een cirkel om de kerk uit 1576 gebouwd.

Het beeld bij de kerk, Wasvrouwen, is een herinnering aan vroeger, toen het grasveld op de brink als bleekveld voor de was gebruikt werd. Een mooie plek.

De duinen rondom Groet en Schoorl staan bekend als de hoogste van Nederland. Eén pittige helling konden we even vanaf beneden bewonderen. Deze berg hoefden we gelukkig niet op. Die zandbergen zijn heerlijke speelplaatsen voor kinderen.

Maar iets verderop ontkwamen we toch niet aan een flinke klimpartij.

Gelukkig liepen we door dennenbossen, die wat voor verkoeling zorgden. Deze grappenmaker moest ook even op de foto. Hij had nog één dag te gaan, dan mag ook zijn mondkapje af.

Boven gekomen hadden we hier en daar een prachtig uitzicht.

Op dit uitkijkpunt ontdekte ik nog een liefdesverklaring, waar ik me helemaal in kan vinden.

Ondertussen liepen we maar door, geen stukje pad was vlak en de hellingen werden al steiler.

We misten ergens een bordje, maar via mountainbike-paadjes kwamen we toch uit in Schoorl. Ook hier weer een mooi kerkje en een oud raadhuisje met daarvoor een standbeeld van Jan van Scorel. Deze Jan werd in 1495 in Schoorl geboren en werd een belangrijk kunstenaar en wegbereider van een nieuwe kunst. Jan van Scorel introduceerde namelijk de Renaissance in Nederland, die vanaf dat moment de middeleeuwse kunst verdrong.

Hij reisde naar Italië en geïnspireerd door wat daar allemaal gebeurde op kunstgebied vervaardigde hij als eerste een groepsportret de Jeruzalemvaarders. Een uitvoering in brons van dat schilderij staat voor de kerk van Schoorl. De derde figuur van voren is Jan zelf.

Bovendien zagen we het bekende klimduin van Schoorl liggen, waar menig schoolreisje vroeger naar toe ging.

De bus bracht ons terug naar Petten. Op het Plein 1945 bekeken we het monument dat daar stond. Petten heeft een gedenkwaardige geschiedenis. Het dorp, dat er nu staat is het 4e dorp op rij en bestaat pas sinds 1947. De Duitsers hebben het oude dorp afgebroken, zodat ze beter hun stellingen konden betrekken. Het bestond pas sinds de 18e eeuw, toen een deel ervan moest wijken voor de zee. In 1421 werd het dorp ook al weggevaagd, waarna het iets verderop weer opnieuw gesticht werd. Vandaar het monument Palendorp op het strand, waar we onze wandeling begonnen. Het monument op het plein verhaalt de geschiedenis en is opgebouwd met de stenen van de vroegere kerk.