Omdat we ons kleine feestje een eigen invulling wilden geven, logeerden we in een hotel in het midden van het land. Daar maakten we om te beginnen een heerlijke wandeling langs de IJssel. we startten in Brummen.

Met het hoge water viel het hier mee. Het was natuurlijk al flink gezakt, maar nog niet genoeg dat wij al dicht langs de rivier konden lopen.

Er was echter een fraai fiets/wandelpad aangelegd, waardoor we een mooi overzicht kregen van het gebied.

Ons lunchpakket verorberden we uit de wind in een Rustpunt op het terrein van een boerderij, ter beschikking gesteld voor passerende fietsers en wandelaars. Ook was daar een fototentoonstelling van de IJsselbiënnale te bekijken.

Al snel zagen we Zutphen aan de overkant liggen.

Meer mensen wilden het uitzicht vastleggen.

Vlakbij de stad zag je beter, dat ook hier het water flink huisgehouden heeft.

We dwaalden lekker door de stad.

Zutphen heeft zulke leuke straatjes, het is altijd genieten om daar te zijn.

Als afsluiting gingen we eten op een terras. We zaten lekker in de late middagzon, totdat de dreigende luchten, die er toch de hele dag al waren, opeens van zich deden spreken.

Het was hilarisch om mee te maken. Eerst werden de parasols dicht gedaan, zodat wij nog zoveel mogelijk zonnestralen konden pakken. Op zich was dat al een operatie voor de obers, want mensen moesten hun eten en drankjes even oppakken en naast de tafels gaan staan om de parasols dicht te laten klappen. Maar dat was goed en wel gedaan, of de parasols werden in allerijl weer open gedraaid en weer moest iedereen zijn eigen hachje van tafel nemen. Het ging niet helemaal zonder het sneuvelen van een glas hier en daar. We schoven de tafeltjes dichter onder de parasols, want verkassen naar binnen was geen optie, daar was alles vol. De obers hadden goed naar de buienradar gekeken want even later goot het van de lucht. Doordat er ook een halve storm op kwam zetten, pakten we onze eigen paraplu’s erbij om de slagregen weg te houden. Gelukkig hadden wij nog geen eten op tafel, want we hadden geen handen meer over. Helaas ook niet om even een foto te maken, maar neem aan dat het een komisch gezicht was. Het duurde maar even en we hebben vreselijk gelachen. Toen kwam ons eten en dat was heerlijk!