De gewoonte om minstens één keer per jaar samen met mijn zus naar een museum te gaan, pakten we na een jaar onderbreking door corona weer op. In het Noordbrabants Museum waren we vooral nieuwsgierig naar de tentoonstelling van Eva Jospin. Zij creëerde haar fantasiewereld uit karton. Ik had er een paar plaatjes van gezien, maar de werkelijkheid was echt indrukwekkend. Dat je zulke bouwwerken kunt maken van karton!

Allerlei technisch gereedschap en een ploeg mensen stond ter beschikking van haar, maar toch, je moet het maar bedenken. Ze creëerde een gedroomde werkelijkheid met een sprookjesachtig landschap. Vooral in dat bos zou ik zo willen ronddwalen.

Ondanks de grootte ogen de werken toch fragiel en dat komt omdat ze gemaakt zijn van karton. Dat materiaal is tegelijk sterk en kwetsbaar en daarmee wil de kunstenares ons herinneren aan de kwetsbaarheid van de natuur. Jospin roept verwondering op met het gebruik van dit materiaal en laat ons de ongekende mogelijkheden zien in de gedetailleerde uitwerking van de sculpturen van bossen, tempels, ruïnes en grotten. Je raakt er niet op uitgekeken.

Eva Jospin exposeert voor het eerst solo in Nederland met haar Paper Tales, maar had haar sporen al wel verdiend las ik op de aankondigingsborden. Ze is internationaal een rijzende ster. Ze heeft al verschillende prijzen in de wacht gesleept en had al succesvolle tentoonstellingen in Parijs, in Rome en in Tokio.

Naast deze tentoonstelling waren er ook nog een overweldigende hoeveelheid tekeningen en foto’s van Salvador Dali te zien. De overeenkomst in al zijn werk is zijn ongebreidelde fantasie. Daar kreeg ik wel een overdosis van bij al die tekeningen.

Aangezien we ook tijd voor elkaar wilden hebben, bekeken we de rest van het museum niet zo uitgebreid. Terrasjes hadden een goede klant aan ons en het werd weer een echte zussendag! We zijn heerlijk bijgepraat in de schaduw van de St Jan! Een lekker dagje in het Brabantse!