Nadat we de route hadden voorgelopen, gingen we vandaag met zes fotomaten op pad. Voor mij leek het zo’n tweede keer al wel bekend gebied. Toch zag ik ook weer nieuwe dingen, zoals een paar opvallende muurschilderingen.

Andere leuke straatjes

met de aparte verlichting erboven. Overdag is het leuk, om precies te gaan staan op een plek waar de toren in de boven-versiering valt.

Dit keer kon ik het interieur van van der Pigge bekijken, nadat ik de vorige keer alleen maar aan de buitenkant was toegekomen.

Het zwalken door de stad leidde ons uiteindelijk naar het Spaarne. Iedereen haalde daar zijn statief te voorschijn, want we waren inmiddels al rond het schemeruurtje aanbeland. De rust daalde over de groep. Iedereen trok zich terug in zijn eigen element. Ook ik ging stoeien met lange sluitertijden. Het is me voor het eerst gelukt om het water wat verstild te krijgen met wat hulp van fotomaat J.

De tijd vliegt voorbij in zo’n blauw uurtje

en vor je het weet is het echt donker.

We zochten een restaurant op, want zo’n middag jezelf verliezen in het fotograferen maakt ook hongerig. De porties in het restaurant waren niet echt in verhouding met de energie, die we hadden opgebruikt met de 10.000 stappen, die we gaandeweg het fotograferen hadden gelopen. Dat was voor onze magen een beetje jammer en ook een afknapper voor de portemonnee. Maar lol hebben we wel gehad om de gang van zaken in het keurige restaurant, wat duidelijk niet aan ons besteed was.

Maar het moge duidelijk zijn, dat Haarlem de moeite van een bezoek waard is.