Het Noord Hollands Landschap organiseerde afgelopen zondag hun eerste vaartocht na lange tijd door natuurgebied het Ilperveld. Ik zag het langskomen op internet en gezien het mooie weer, dacht ik, waarom niet. Ik scheepte dus in op ‘de Zonnedauw’ om twee uur lang al varend, wat dieper in het mooie natuurgebied te kunnen kijken.

Onze gids vertelde veel over de werken van het Noord-Hollands Landschap om het Ilperveld goed te onderhouden en ook over de ontstaansgeschiedenis van het land hier.

Ik hoopte op vogels en stiekem op de grutto. Die is al in de buurt waargenomen, maar helaas, hier is hij nog niet gesignaleerd. In de lucht was het druk. Kolganzen, buizerd, kiekendief en schmienten.

Op het land de gewone vogels nijlganzen en grauwe ganzen

en we zagen dat de kievit gearriveerd is.

We voeren tot in de buurt van ons dorp. Grappig om vanuit dit standpunt de kerkjes te zien liggen.

Af en toe was het bukken geblazen.

In dit gebied is ook een stuk bos, maar daar kun je niet inlopen. Het is moeras.

Het meeste land is trilveen. We gingen nog even aan land bij het landje van Dasia. Daar konden we ervaren hoe de grond hier beweegt. Er zit water onder, waarin zelfs vissen zwemmen. Het veenmos is typerend voor hier.

En zo kwamen we weer terug bij de bewoonde wereld. Een kop warme chocolademelk ging er wel in, want langzaam waren we wel verkleumd. Ondanks de zon was het duidelijk nog een winterse temperatuur.