Als je in Frankrijk bent hoort daar toch het bezoek aan een brocante markt bij, vond ik. Ik had er hele voorstellingen van: plein en of straten boordevol struinende mensen tussen al de aangeleverde waar. We vertrokken vroeg, want wil je iets moois vinden, moet je er snel bij zijn. In het betreffende plaatsje reden we bijna voorbij de plek  waar de markt werd gehouden. Men was nog bezig allerlei dozen naar buiten te dragen. Er stond een schamel rijtje spullen, dat was alles. We twijfelden of we wel zouden stoppen, dit kon toch niet waar zijn?  Maar we waren er nu toch, dus gingen we zonder enige verwachting of motivatie even kijken. Ik graaide in de eerste de beste doos onder het bolletjesplastic, pakte er het een en ander uit en ik was blij verrast met het leuke Franse serviesgoed. Daar heb ik thuis nog wel een plaatsje voor. Marthy is een kei in afpingelen, dus had ik voor 9 uur ’s morgens mijn buit al binnen. Marthy verging het net zo. In een van de dozen vond ze glaasjes, waar ze allang naar op zoek was.

Nu hadden we nog een hele zondag voor ons. Aubenat lag in de buurt. Daar zou op zondagmorgen toch wel iets open zijn, want koffie hadden we wel verdiend. Bij een kebab zaak zaten we lekker in het zonnetje van onze Turkse koffie te genieten.

In de stad waren geen winkels open. Hier was dus nog sprake van zondagsrust. We dwaalden door de stille straatjes,

genoten van het uitzicht vanaf het stadskasteel, dat nu dienst doet als gemeentehuis.

De corridor, waar de trekvogels in het voorjaar massaal doorheen vliegen op weg naar het noorden kon je goed zien. Het is de deuk in de bergketen.

Op weg terug naar huis kwamen we langs een ruïne van Chateau de Boulogne. We konden er niet in, maar de buitenkant was ook al mooi.

Al in 1199 komt dit kasteel in de boeken voor. Het is dus een plek met veel geschiedenis hier.

Vanaf het hoge standpunt van het kasteel hadden we ook goed zicht op de schoonheid van de natuur erom heen.