Op anderhalve kilometer van Helgoland ligt Düne, een eilandje zonder noemenswaardige hoogteverschillen, wat duinen en rondom zandstranden. Het is 1,25 km lang en 850 meter breed. Tot 1721 zat Düne vast aan Helgoland. Door de stormvloed zijn ze uit elkaar gerukt. Er is een bungalowpark, twee horecagelegenheden, een naaktstrand en een klein vliegveld, Het is de woonplaats van zeehonden en kegelrobben. Ook is er een meeuwenkolonie. Vanaf Helgoland vaart er regelmatige een pendelboot naar het eiland, een vaartocht van een kwartier.

Een groep kegelrobben en zeehonden lagen al meteen vooraan op het strand waar we aan land gekomen waren. Weer een ander foto-object dan alsmaar Jan-van-Genten.

Helgoland is klein, maar dit eilandje nóg kleiner. Ik vond het heerlijk er te lopen in de rust. Het was wat heiig waardoor de horizon vervaagde, heel apart.

De meeuwen hadden jongen. Dat was me al duidelijk, voordat ik überhaubt een jong zag, want er werd dreigend vlak boven mijn hoofd gevlogen. Heel eng. Ik bleek per ongeluk te dicht bij een nest te zijn gekomen. Dat zag ik toen ik verder was gelopen en inzoomde. Het is wel een zoekplaatje.

Vervolgens liep er een meeuwenjong alleen over het strand te trippelen. Zo mooi.

Heel sporadisch vloog er een vliegtuigje op en ik zag een hangglider. Het vliegveld is nog een overblijfsel uit WO II, toen Hitler het eiland kunstmatig heeft vergroot voor militaire doeleinden.

De zeehonden zijn beslist niet schuw, maar het blijven wilde dieren en er wordt dus geadviseerd om 20 tot 30 meter afstand te houden, wat natuurlijk terecht is. Maar de dieren liggen kriskras op de stranden, dus je moet er uitkijken waar je loopt.

Een mooi natuurgebied en wij troffen het ook nog eens enorm met het weer tijdens ons bezoek.