Hofjes in de Jordaan

Het was niet de eerste keer, dat ik een hofje in Amsterdam bezocht. Maar ik ging nog nooit met een gids. De onze was kunsthistorica en had dus een heleboel te vertellen. We verzamelden bij het beeldje van Anne Frank onder de Westertoren.

Getooid met een apparaatje en oordoppen, waardoor we, van een afstand van wel 150 meter, niks hoefden te missen wat onze gids zei, gingen we aan de wandel. Altijd leuk om de Westertoren te zien liggen

en die mooie grachten. Je zou er bijna bij gaan zingen.

Al gauw liepen we door de Jordaan, waar de huizen aanzienlijk lager gebouwd werden dan aan de grachtengordel. Het was vroeger een eiland en eigenlijk een stadsdeel, waar armoe troef was en waar erg op neer gekeken werd.

En dan komen we bij de kern van het ontstaan van hofjes. Soms wil de kerk met zijn liefdadigheid mensen uit het slop trekken, maar ook rijke particulieren hebben hofjes laten bouwen. Meestal stond in hun testament, dat hun erfenis besteed moest gaan worden aan het bouwen van een hofje. Vaak waren ze voor vrouwen, vrijgezel of weduwe. Maar er waren toch ook gemengde hofjes, maar dat kwam pas in de 19e eeuw in zwang. Er moest wel aan een streng regelement voldaan worden en je moest van onbesproken gedrag zijn. Vaak ga je via een een deur, die er uitziet als een voordeur naar binnen via een gang naar een binnenplaats.

We zagen dus allerlei gangen.

Er werd ook aandacht besteed aan details. Zo kon ik een collage maken van allerlei gevelstenen.

Er was vaak een prachtige binnentuin te zien. Leuk om daar even te kunnen kijken. vroeger woonden er arme mensen, tegenwoordig zijn de meeste huisjes gewoon te huur. Weliswaar zijn er toch nog bepalingen, zoals soms alleen bedoeld voor vrouwen boven de 50, maar ook soms voor muziekstudenten of alleenstaande mannen, enzovoort

Soms zijn de hofjes ook meteen zichtbaar langs de straat, zoals in de Karthuizerstraat.

maar deze hebben toch ook nog een stille binnenplaats.

Best leuk wonen daar, als je tenminste tegen al die nieuwsgierige toeristen kan.

20 gedachtes over “Hofjes in de Jordaan

  1. In Haarlem heb je ook zo’n verscheidenheid aan van die knusse hofjes. Wij deden de wandeling met een papieren gids, maar ik geloof dat er ook begeleide wandelingen zijn. Ik dacht dat Leiden ook wel het een en ander op dat gebied in de aanbieding heeft.

    Like

  2. Ontzettend leuk, die hofjes! In Leiden heb je er ook zo veel, ik had er bijna gewoond. Als mijn zoon tenminste niet besloten had naar Groningen te verhuizen. Het was ook een piepklein huisje. Leuk zijn ze in de Jordaan!

    Geliked door 1 persoon

  3. Waarom weet ik niet, maar mijn vader was gek op hofjes. Met hem heb ik als 12, 13 jarige heel wat hofjes bezocht. Eerst in Haarlem, waar we met vakantie waren, woningruil, en een week later met zijn tweeën op de fiets naar Amsterdam om daar de hofjes te bekijken. Je foto’s maken de herinneringen weer heel levendig.

    Geliked door 1 persoon

  4. Zo’n hofje kan leuk zijn, maar om te wonen. . . de toeristen staan soms met hun neus tegen je raam om naar binnen te loeren. Voor mij hoeft dat niet . Ik heb een vriendin daar in de buurt op de Bloemgracht wonen, leuk maar je moet er niet een auto moeten parkeren.

    Geliked door 1 persoon

  5. Hofjes zijn altijd heel sfeervol. Ik kom met enige regelmaat in een Haags hofje, zeg maar hof want het is een grote. Normaal gesproken komen daar geen toeristen binnen, alleen op open monumenten dag is het voor publiek toegankelijk.

    Geliked door 1 persoon

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s