De regen hield maar aan, dus liepen we snel naar het stadskasteel van Boulogne-sur-Mer, dat gelukkig op korte afstand ligt van de kathedraal. Het kasteel is een onderdeel van de ommuurde Bovenstad, waar we vanwege het slechte weer weinig van zagen. Het kasteel is in opdracht van de graaf van Boulogne gebouwd vanaf 1227. In de loop der eeuwen is er van alles aan verwoest in oorlogsgeweld en weer aangepast. Het had allerlei bestemmingen, van kazerne, arsenaal tot gevangenis in WO II. In 1974 werd het kasteel aangekocht door de gemeente. In 1988 werd het Kasteelmuseum geopend.

Eerst liepen we de slotgracht over en kwamen we door de poort op een binnenplaats.

De hoefijzervorm ervan viel op. Ik probeerde er een panoramafoto van te maken. Een prachtige plek. Het maakte nieuwsgierig naar de binnenkant.

Het museum, dat in een gedeelte van het kasteel is gevestigd, gaat in zijn ontstaansgeschiedenis terug tot 1825. De museumcollectie is namelijk gebaseerd op het curiositeitenkabinet van de kunstschilder Alexandre Isidore Leroy de Barde. De verzameling werd verrijkt met voorwerpen die door de vele reizigers uit verre landen werden meegebracht. Oorspronkelijk was de verzameling ondergebracht in het voormalig seminarie, een 18e-eeuws bouwwerk. In 1988 werd het grafelijk kasteel betrokken.

Toen ik daar rondliep had ik bovenstaande informatie nog niet. Ik was verbaasd over de diversiteit in de collectie en vroeg me af wat de rode draad in dit museum was. Elke van de vier afdelingen was weer totaal anders. Zo had je Mediterrane archeologie, waaronder een egyptologische verzameling;

een verzameling Grieks vaatwerk met als topstuk een amfora van 530 v.Chr., voorstellende de zelfmoord van Ajax.

Volkenkundige afdeling, met voorwerpen uit precolumbiaans Amerika, Afrika, en Oceanië.

Belangrijk is de collectie voorwerpen uit Alaska.

Afdeling der schone kunsten, met schilderijen van de 15e tot en met de 20e eeuw.

Pas op deze afdeling ging mijn hart sneller kloppen. Mijn speciale belangstelling ging hier naar schilders van de Opaalkust. Er hingen bekende namen als Le Sidaner, Sisley en Boudin.

Er was ook een tijdelijke tentoonstelling van een Portugees, Veloso Salgado, die een tijdje in Wissant was gehuisvest.

Toen werd ik opeens op mijn vingers getikt met de melding, dat ik hier niet mocht fotograferen. Ik had het aan de balie nog nagevraagd en er werd mij verteld, dat het geen probleem was. Nu zag ik inderdaad, dat bij sommige schilderijen een klein pictogram stond van verboden te fotograferen. Het was dus per schilderij verschillend. Maar ik had natuurlijk al wel wat foto’s genomen, zodat ik hier toch een indruk kan geven van wat daar zoal werd tentoongesteld. Hier kwamen we ook Rodin tegen, echt een verrassing.

Maar in het geheel genomen vond ik het een teleurstellend museum. Eerst om de inhoud, die nogal rommelig aandeed, maar temeer omdat ik ervan uit was gegaan, dat je in zo’n oud kasteel de kunstwerken zou zien in die eeuwenoude entourage. Dat was niet het geval. Zalenlang zag je niets, dat maar deed vermoeden, dat je in zo’n oud gebouw zat. Alles was strak wit geplamuurd. Op twee plekken lieten ze een nis zien, dat was het. Uiteraard zal dat te maken hebben met de conservering van de kunstwerken, die een constante temperatuur en vochtigheidsgehalte nodig hebben. Maar jammer vond ik het wel.