Alleenzaamheid

Dag twee in Maastricht had ik met niemand afgesproken. Ik had me voorgenomen om mezelf eens te testen of ik dit aankon, een hele dag zelf invullen, buiten de deur, een flink aantal kilometers van huis. In geval van nood kon ik tenslotte altijd nog de trein naar huis nemen.

En voortbordurend op het samenzijn van gisteravond, zou ik er ook een dag van herinneringen ophalen van maken. Ik startte daarom met een lekkere cappuccino in café Zuid, de plek waar Sjaak en ik heel wat uurtjes samen hebben vertoefd. Ik sla de Volkskrant open en zie daar een ingezonden brief met als titel ‘Gemis’. De weduwe van Remco Campert werd aangehaald in dat stukje. Zij had het gevoel ook al eerder in een interview zo goed omschreven. Op de vraag:”Mis je hem?”reageert zij: ‘Nee, ik mis hem niet. Ik mis ons.” De briefschrijver H.Coenen, antwoord steevast als hem gevraagd wordt: ‘Ben je eenzaam?’: Nee, de eenzaamheid kan ik wel aan, maar de alleenzaamheid niet. Twee vergelijkbare uitdrukkingen om de vorm van gemis te duiden, waar ik ook aan lijd. Er is eigenlijk nog geen woord voor in onze taal, maar misschien is dat woord nu wel geboren: alleenzaamheid is naar mijn idee allesdekkend. Dat ging ik dus doen vandaag, alleenzaamheid ervaren.

Ik kan verklappen, dat het me gelukt is de dag goed in te vullen. Wat ik deed, lees je in mijn volgende blogs. De dag verliep wisselend. De plekken waar mooie herinneringen aankleven, lieten me wel eens een traantje wegpinken. De ene keer was dat om Inge, het andere moment weer om Sjaak. Er ligt zoveel ook, wat we in en rond Maastricht samen hebben meegemaakt. Eigenlijk ken ik de stad, omdat Inge de perfecte stadsgids is geweest. Sjaak en ik kwamen graag en regelmatig terug naar die fijne plekken. Nu was ik dus weer terug en heb ik alleenzaamheid gevoeld. Maar ik heb toch ook weer kunnen genieten. Hoe dubbel en ongrijpbaar is zo’n rouwproces toch!

23 gedachtes over “Alleenzaamheid

  1. Wat ben jij toch een kanjer! Ik lees nu het laatste hoofdstuk in het laatste boek van Douwe Draaisma. Daarin beschrijft hij volgens mij treffend wat jou momenteel inwendig overkomt. Maar hij geeft, juist door zijn exactheid, ook hoop. MAASTRICHT. Daar hebben Hans en ik elkaar leren kennen halverwege de 60-er jaren. We komen daar niet veel meer. Parkeren is er een onding geworden. Heb een goed uiteinde, straks, Jeanne. Wij zouden naar Leiden gaan om er met mijn jongste zusje Martine en met zieke zus Edith samen te zijn. Maar Hans werd na het ontbijt niet goed en lag geruime tijd met een bijna-flauwte in zijn stoel. Ik wacht af hoe dit verder loopt… Tot weer, en ik wens je een alsmaar beter nieuw jaar! Henny

    >

    Like

  2. Het is een mooi woord, alleenzaamheid. Je schreef er een indringend blog over Jeanne. Ik wens je straks sterkte met weer zo’n tijdstip waar je veel bij herinnert en je je misschien alleenzaam voelt. Je bent in mijn ogen een supervrouw zoals je alles onderneemt en kan beschrijven. Ik heb genoten van je vele blogs en prachtige foto’s van 2022! groetjes, Margriet

    Like

  3. Wat mooi beschreven. Ik bewonder je doorzettingsvermogen om die mooie plekken met evenzoveel mooie herinneringen te gaan bezoeken. Knap van je. Ik wens je een rustige jaarwisseling en tot gauw in het nieuwe jaar. Liefs, Joke

    Geliked door 1 persoon

  4. Mooi Jeanne dat je de confrontatie met alle herinneringen aan gaat, daar ook weer ‘n avontuur van maakt met alle ups en downs. Hoop dat je ‘n fijne jaarwisseling hebt en tot gauw!
    Liefs….

    Geliked door 1 persoon

  5. Ik vind het een prachtwoord, alleenzaamheid. En wat goed dat je dit inde ogen durft te kijken, Op deze manier maak je nieuwe geschiedenis waar je straks ook weer op terug kunt kijken

    Geliked door 1 persoon

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s