Vriendin M en ik hadden een vrijreizen-dagje Maastricht gepland. We zouden samen reizen, maar beiden hadden we een ander doel in de stad. Maar helaas dreigden de dassen roet in het eten te gooien. Die hadden met hun dassenburchten het treintraject tussen Den Bosch en Eindhoven onveilig gemaakt, dus moest er omgereden worden. Normaal is heen en terug 5 uur treinen. Nu zouden we via Rotterdam gaan, waardoor de reistijd totaal 1 uur langer werd. Was 6 uur in de trein zitten niet een beetje veel voor één dag? Misschien wel, maar we gingen toch.

De heenreis was om, voordat we er erg in hadden. Twee keer overstappen onderbrak even onze woordenstroom. We zijn al dik 45 jaar bevriend en hebben ook een collegiaal verleden, maar we hebben nog steeds gespreksstof te over. In Maastricht hadden we allebei familie te bezoeken, dus ging ieder een kant op. Ik liep langs de Maas in zuidelijke richting.

Het was nog geen terrasweer, helaas. Vandaag waren langs de Maas de mooie wolkenluchten en de zon cadeautjes.

Na het bezoek dook ik nog even natuurgebied de Kleine Weerd in, waar ik wat bloeiends op de kiek zette.

De gouvernementsgebouwen staken mooi af tegen een dreigende lucht.

In café Zuid trof ik M weer.

We dronken wat en liepen toen richting station. Het veranderlijke weer van wolkenluchten met zon leverde mooie beelden op.

Met weer een treinreis van 3 uur voor de boeg stapten we in. De trein had dezelfde route als de heenweg. Voorbij Eindhoven deden we Tilburg, Breda en Rotterdam aan, een spoortraject waar je normaliter niet hoefde te komen. Niet dat we veel meekregen van die steden, maar dat was ons cadeautje van de dassen. We hadden een leuke dag, zijn bijna helemaal bijgepraat, maar we hopen wel, dat het dassenprobleem snel wordt opgelost, want het is uiteindelijk toch een hele zit.