Groeve ’t Rooth

Na een kort autoritje parkeerden we de auto bij weer zo’n schitterende oude hoeve in ’t Rooth. 

Andermaal werd een groot hek voor ons ontsloten

en konden we van bovenaf in Groeve ’t Rooth kijken.

Wij moesten aan de andere kant van de groeve zijn. Om daar te komen bleven we boven over lopen, genietend van de herfstkleuren tegen de blauwe lucht, de pony’s en geiten, die de boel hier kort houden,

mooie vergezichten in de diepte enz.

We stopten bij een plek waar wat varens stonden maar ook braamstruiken.  Omdat mijn broer ooit het tijdschrift Planten haalde met een artikel over een zeldzame varensoort, de lansvaren, die hij gevonden had, stopten we hier. Dit was niet de vindplaats van die varen, maar een passende verstrooiplek. Het uiteindelijke doel van deze dag was namelijk, dat we onze (schoon)broer en  vriend gingen verstrooien. Dat ging hier bij de varens in de prachtige groeve gebeuren. Mijn broer mag vrij in de wind op een van zijn lievelingsplekken. Ik was in het verleden met hem verschillende keren in de groeve geweest. Ik had er een goed gevoel bij daar zijn as te zien verwaaien. Jan’s vriendin, vriend P en mijn zus en ik strooiden om beurten de as uit. Een bijzondere ervaring.

Omdat het windstil was, bleef er nog veel van de as liggen op de bladeren.

Maar Jan was thuis tussen de varens, tegen de wand van de groeve aan.

We klommen weer omhoog en wandelden door de troostrijke prachtige natuur.

De geiten deden ons uitgeleide.

We sloten de middag toepasselijk af met koffie en vlaai.

17 gedachtes over “Groeve ’t Rooth”

  15. Ik blijf het abstract vinden dat er van een mens slechts een hoopje assen overblijft… Maar wat een mooie, bijzondere en toepasselijke plek is deze groeve om de assen van je broer Jan terug te geven aan de natuur!

    Like

    Beantwoorden

Geef een reactie op Maria Godde Reactie annuleren