Op Facebook had ik haar naam gezien en we maakten een afspraak. We hebben de hele lagere school en ook de middelbare school bij elkaar in de klas gezeten. Toen ging zij studeren in Utrecht en zijn we elkaar uit het oog verloren. Heel af en toe sijpelde er wel eens iets over haar binnen bij ons thuis via mijn vader, die dan haar moeder had gesproken. Wij gingen ieder een kant op. Wij wonen al jaren allebei in de Randstad. Dat wisten we wel van elkaar, maar eerder hadden we geen behoefte elkaar te spreken. Tot vandaag zo’n dikke 45 jaar later. En het was als een reis in de tijd terug. Gezamenlijke herinneringen , maar ook dingen die één van ons tweeën niet meer wist. Ook het verloop van ieders leven tot nu toe, het gezin, de carrière en de pensionering. De tijd is omgevlogen in dat cafeetje op de Nieuwmarkt in Amsterdam. En ons treffen krijgt zeker een vervolg.