Een vóórfilm maakte me nieuwsgierig. Ik ben eigenlijk niet zo’n fan van Heleen van Royen. Ze wil teveel de blits maken en opvallen. Maar alleen zo’n type als Heleen kan het plan opvatten om de camera op haar dementerende moeder te zetten. De film is een puur en eerlijk verslag geworden, in simpele beelden, waar je voor komt te staan als dochter met een moeder die Alzheimer heeft en dus langzaam achteruit gaat. Je ziet wat voor contact moeder en dochter hebben, hoe dat op en neer gaat tussen goede en slechte momenten. Je ziet emoties maar niet sentimenteel. Je ziet herhaaldelijk hoe humor de boel weer wat kan verlichten. Ik vond het een prachtig integer realistisch verslag. Geen spijt dat ik naar deze film ben geweest.
- Reactie
- Herbloggen
-
Abonneren
Geabonneerd
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
Sjannesblog 
’t Ja, en toch ga ik niet kijken, wegens te confronterend. Ik krijg het al moeilijk als ik dit fragment zie…
LikeLike
Kan ik me ook voorstellen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb zowel een dementerende vader gehad, alsook moeder nog heb. Het contact is volledig verbroken, om diverse redenen. Voor mij is zoiets ook not done…
LikeGeliked door 1 persoon
Hoe goed de film ook zal zijn, als ik de naam Heleen van Royen zie hoef ik niets meer.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk precies hetzelfde over Heleen. Maar ik denk dat ik mijn weerstand wel zou kunnen overwinnen na alle goede kritieken. Tijdgebrek speelt me nu meer parten. Toch ben ik -zeker na jouw blog- meer geïnteresseerd geraakt. Wie weet komt het er nog van.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ga er niet heen, ondanks dat het onderwerp me wel aanspreekt. Heeft alles te maken met mevrouw van R.
LikeGeliked door 1 persoon
Heb het filmpje gezien, zal voor heel veel mensen erg confroterend zijn denk ik maar aan de andere kant het is natuurlijk wel wat er elke dag gebeurd in heel veel gezinnen
LikeLike